طراحی مدل تلفیقی تحلیل پوششی داده ها و تحلیل مولفه های اصلی به منظور بهبود ارزیابی عملکرد گروه های آموزشی دانشگاه (مورد مطالعه: گروه های آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد)

ارزیابی کارآیی گروه های آموزشی دانشگاه ها سهم بسزایی در ارتقای عملکرد آموزشی و پژوهشی آنان دارد. یکی از روش هایی که می توان به کمک آن رتبه بندی واحدهای مورد ارزیابی را انجام داد، تحلیل پوششی داده ها می باشد. از جمله مشکلات پیش رو در استفاده از این روش، تمایز ناکافی واحدهای قرار گرفته روی مرز کارآیی است. این مقاله به منظور رفع این مشکل در رتبه بندی گروه های آموزشی دانشگاه از ترکیب تحلیل مولفه های اصلی و تحلیل پوششی داده ها استفاده کرده است. بدین منظور ابتدا با انجام تحلیل مولفه های اصلی، روابط مکنون موجود در متغیرهای مشاهده شده ارزیابی گروه ها مشخص و سپس با انجام تحلیل پوششی بر روی متغیرهای مکنون رتبه بندی گروه ها انجام می گیرد. برای بررسی کارآیی این روش از تعداد واحدهایی که بر روی مرز کارآیی در این روش  قرار می گیرند استفاده شده است، نتایج نشان داد تعداد این واحدها نسبت به روش معمول تحلیل پوششی داده ها کاهش یافته است. بنابراین مزایای استفاده از این رویکرد را می توان به این شکل برشمرد: اول این که می توان متغیرهای مکنونی که در خروجی های گروه های آموزشی مستتر است را مشخص نموده و در تحلیل های بعدی مورد استفاده قرار داد و دوم آن که با ارائه رتبه بندی با درجه تمیز بالاتر کارآیی استفاده محض از تحلیل پوششی برطرف می گردد.

Keywords:

تحلیل پوششی داده ها , تحلیل مولفه های اصلی , رتبه بندی , ارزیابی عملکرد , گروه های آموزشی