کنترل شیمیایی تهویه ریوی در فعالیت کوتاه مدت منقطع و دوره بازیافت

هدف: فشار دی اکسید کربن خون سرخرگی (PaCO۲) از عوامل مهم در سازوکار شیمیایی کنترل تهویه ریوی (VE) است که تاثیر مستقیم یا غیرمستقیم یا بی تاثیر بودن آن هنوز مورد بحث است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر PaCO۲ بر VE طی فعالیت منقطع کوتاه مدت و بازیافت پس از این فعالیت و همچنین بررسی تاخیر زمانی در تحریک VE به وسیله PaCO۲ بود. روش­ها: ده آزمودنی مرد غیرفعال یک فعالیت منقطع کوتاه مدت (۱۰ثانیه) با فشار کاری ۲۰۰ وات را انجام دادند که شرایطی را به وجود می آورد که در آن از بین تمام عوامل شیمیایی تنها PaCO۲ تغییر می کند. تهویه ریوی و گازهای تبادل تنفسی در طول مدت استراحت، گرم کردن، تمرین و دوره بازیافت اندازه گیری شد. PaCO۲با استفاده از PETCO۲ و حجم جاری پیش بینی شد. همبستگی عرضی برای نشان دادن ضریب همبستگی بین VE و PaCO۲ پیش بینی شده با درنظر گرفتن تاخیرهای زمانی مختلف به دست آمد. نتایج: میزانPaCO۲ پیش بینی شده از ثانیه ۱۴ تا ۲۸ دوره بازیافت و میزان VE از ثانیه ۱۴ تا  ۹۰ دوره بازیافت به طور معنا داری بالاتر از میزان آن ها در زمان گرم کردن بود (۰۵/۰>p) و بالاترین ضریب همبستگی بین PaCO۲ و VE با تاخیر زمانی ۷ ثانیه به دست آمد (۸۵۴/۰=r). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در مردان غیرفعال طی فعالیت منقطع کوتاه مدت و بازیافت پس از آن،PaCO۲  موجب تحریک VE می شود و تاخیر زمانی ۷ ثانیه در تحریک VE به وسیلهPaCO۲  وجود دارد.

Keywords:

تهویه ریوی , فشار دی اکسید کربن سرخرگی , فشار دی اکسید کربن انتهای بازدمی , فعالیت کوتاه مدت