عبدالرضا کاظمی - دانشگاه ولی عصر
زهرا معصوم پور - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
امیربهادر دخیلی - دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ولی عصر (عج)، رفسنجان، ایران
علیرضا زنگی ابادی - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
ایمان فتحی - استادیار فیزیولوژی دانشگاه ولی عصر رفسنجان

هدف: به دلیل ابهامات موجود در زمینه فرایندهای رشد و حفظ عضلات اسکلتی به ویژه آتروفی ناشی از بی تحرکی، مطالعه حاضر، به منظور بررسی تاثیرات تعلیق مکانیکی اندام تحتانی بر بیان ژن های آتروژنیکی در عضله نعلی موش های صحرایی انجام گرفت. روش ها: بدین منظور ۱۰ سر موش صحرایی نژاد ویستار در دو گروه تعلیق (۵=n) و کنترل (۵=n) قرار گرفتند و موش های صحرایی گروه تعلیق به مدت دو هفته در همین شرایط نگه داشته شدند. پس از ۱۴ روز عضله نعلی آن ها استخراج گردید و بیان ژن های TRAf۶ و MuRF۱ به روش real-time-Pcr اندازه گیری شد.  نتایج: نتایج نشان داد که پس از ۱۴ روز تعلیق اندام تحتانی وزن نسبی عضله نعلی به طور معنا داری کاهش یافته بود (۰۰۹/۰=P). به علاوه، بیان ژن TRAF۶ (۰۳۳/۰=P) به طور معنا داری افزایش یافته بود، ولی افزایش MuRF۱ به لحاظ آماری معنا دار نبود (۰۶۱/۰=P).  نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که TRAF۶ و عامل پایین دست آن، MuRF۱ می توانند در تنظیم توده عضلانی در شرایط کاهش فعالیت عصبی عضلانی و تعلیق اندام ها درگیر باشند و به عنوان عامل منتخب مقابله با کاهش توده عضلانی در وضعیت هایی مانند بستری شدن ورزشکاران پس از آسیب های ورزشی یا کاهش بار اندام پس از آسیب دیدگی درنظر گرفته شوند.

آتروفی عضلانی, تعلیق اندام تحتانی, ژن های آتروژنیک