بابی سان عسکری - دانشگاه فردوسی مشهد
ناهید بیژه - دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
امیر رشیدلمیر - دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تزریق IGF-۱ و تمرین مقاومتی بر بیان ژن هایCox-۲ و p۵۳ در بافت کولورکتال موش های صحرایی نر بود. روش شناسی: در مجموع ۲۸ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه شامل: تزریق سالین (کنترل)، تمرین مقاومتی+ تزریق سالین (تمرین)، تمرین مقاومتی+تزریق IGF-۱ (ترکیبی)، تزریق IGF-۱ (تزریق) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی (سه روز در هفته، ۵ تکرار در سه دوره) شامل هشت هفته بالا رفتن از نرده با حمل باری که به دم بسته می شد. IGF-۱ و سالین (۵/۱ میکروگرم در هر کیلوگرم در روز) قبل و پس از جلسات ورزشی تزریق می شد. سه روز پس از آخرین جلسه فعالیت ورزشی، بافت های کولورکتال جمع آوری شد و سطوح بیان ژن ها با استفاده از روش PCR ریل تایم اندازه گیری شد. نتایج: در گروه های تمرین، تزریق و ترکیبی، بیان ژن p۵۳ در بافت کلورکتال نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود (۰۵/۰> p). کاهش معناداری در سطوح بیان ژن Cox-۲ در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (۰۰۲/۰= p). سطوح Cox-۲ بطور معناداری در گروه تزریق از گروه کنترل بالاتر بود (۰۰۲/۰= p). در گروه ترکیبی، سطوح Cox-۲ بطور معناداری بالاتر از گروه تمرین بود  (۰۱۸/۰= p). نتیجه گیری: در مجموع، این مطالعه نشان داد که تزریق IGF-۱ سطوح p۵۳ را کاهش و سطوح Cox-۲ را در کولورکتال موش ها افزایش می دهد. با این وجود، تمرین مقاومتی بیان p۵۳ و Cox-۲ را کاهش می دهد و موجب تعدیل کاهش p۵۳ و افزایش Cox-۲ ناشی از تزریق IGF-۱ می شود.