نجمه رضایی نژاد - دانشگاه مازندران
عباس قنبری نیاکی - دانشکده تربیت بدنی دانشگاه مازندران

هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر ۶ هفته تمرین دایره ای مقاومتی با شدت های مختلف بر سطوح پلاسمایی نورگلین-۱، لپتین، انسولین و گلوکز و همبستگی بین نورگلین-۱ و لپتین در مردان جوان با وزن نرمال بود. به این منظور ۴۵ نفر از دانشجویان پسر ۲۰ الی ۲۴ ساله (با میانگین و انحراف معیار وزنی ۶۳/۱±۱۰/۷۳ کیلوگرم، سن ۱۷/۰±۵۵/۲۱ سال و قد ۸۸/۰±۴۲/۱۷۵ سانتی متر) ساکن خوابگاه داوطلبانه در ۵ گروه (کنترل، ۲۰،۴۰،۶۰ و ۸۰ درصد حداکثر یک تکرار بیشینه) قرار گرفتند. گروه های تمرینی به مدت ۶ هفته (۴ روز در هفته) تمرینات دایره ای مقاومتی را با شدت های تعیین شده انجام دادند؛ اما گروه کنترل در طول این دوره در هیچ گونه برنامه ورزشی منظمی شرکت نکرد. نمونه های خونی از ورید بازویی ۴۸ ساعت قبل و پس از تمرینات و ۳ ساعت پس از صرف صبحانه نرمال جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و تی زوجی تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین سطوح نورگلین(۰۰۰۱/۰ = p)،لپتین (۰۰۹/۰p=) و انسولین (۰۱۳/۰p=) پلاسما در گروه های مختلف تفاوت معنی دار وجود دارد، اما برای گلوکز (۲۷/۰p=) تفاوت معنی دار مشاهده نشد، همبستگی بین سطوح اولیه نورگلین و لپتین در (۰۰۰۱/۰ =p) و سطوح تغییرات(۰۰۱/۰ =p) وجود داشت. نتیجه این پژوهش نشان داد که ممکن است افزایش لپتین ناشی از ماینجی گری افزایش نورگلین باشد.  

واژه های کلیدی: هروگلین-۱, تمرینات دایره ای مقاومتی, لپتین پلاسما, شدت تمرین