وحید ذنوریان - تهران
مقصود علی صادقی - تهران
هاشم آقاجری - تهران

چکیدهبررسی تاریخ اجتماعی ایران نشان می­دهد که طبقه تهی­دست به­عنوان یکی از طبقات جامعه ایرانی همواره وجود داشته است. از سوی دیگر مساله کمک به فقیران و زدودن فقر از چهره جامعه از موضوعاتی است که بخشی از تاریخ اجتماعی ایران را دربر می گیرد. در این میان یکی از منابع درآمد مراکز خیریه برای زدودن فقر از چهره جامعه، وقف و درآمد حاصل از آن می­باشد که معمولا در طول تاریخ همواره سلاطین و بزرگان به اداره آن توجه ویژه­ای داشتند. بر این اساس، پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به دنبال واکاوی جایگاه وقف در زندگی تهی­دستان عصر ایلخانی با تاکید بر اقدامات خواجه رشیدالدین فضل­الله همدانی است. یافته­های پژوهش حاکی از آن است که در دوره ایلخانان با به قدرت رسیدن غازان خان و وزارت خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی وقف اهمیت دو چندان یافت. در این دوره املاک زیادی برای اماکن خیریه وقف گردید و احداث اماکن خیریه­ای همچون ربع رشیدی و شنب غازان نقش مهمی در کمک به تهی­دستان و زدودن فقر از چهره جامعه داشته است.