رویکردی نو برای ترسیم نقش مایه های گره ده با استفاده از روش پاره خط مبنا

گره های سنتی ترکیبی از واحدهای هندسی پایه هستند که به نقش مایه یا آلت های گره معروف هستند و هرکدام شمایل تعریف شده و مشخصی دارند. در روش های سنتی مرسوم ترسیم نقش مایه ها یا آلات گره، به دلیل استفاده از ابزارهای متعدد ترسیمی و ترسیم الگوهای متمایز برای هر آلت، باعث پیچیدگی و زمان بر بودن ترسیم گره می شوند. به منظور رفع این مسئله، در این پژوهش پاسخ این سوال پیگیری می شود چگونه می توان با به حداقل رساندن ابزار و مراحل ترسیمی، روشی را برای ترسیم آلات یا نقش مایه های گره ابداع کرد که بتوان، علاوه بر بالا بردن سرعت عمل در ترسیم و پیاده کردن این گره، ضریب خطا و اشتباهات را به حداقل رساند؟ نگارندگان در این مقاله در پاسخ به این سوال، با تمرکز بر یکی از انواع گره (گره ده)، روشی را با عنوان «روش پاره خط مبنا» معرفی کرده اند که با استفاده از رویکردی نوآورانه، به تعریف الگوی بدیعی برای ترسیم آلات این گره می انجامد. یافته های این پژوهش با استفاده از روشی ترکیبی حاصل شده است؛ به طوری که گردآوری داده ها با استفاده از روش مطالعات اسنادی کتابخانه ای انجام شده است؛ لیکن تحلیل داده ها، که منتج به عرضه روش پاره خط مبنا شده است، با استفاده از روش استدلال منطقی تبیین شده است. در این مقاله، ضمن مقایسه روش های سنتی با روش پیشنهادی، مشخص می شود که روش پاره خط مبنا، تاثیر یکی از مهم ترین ابزارهای ترسیم گره، یعنی پرگار، را به حداقل می رساند که این امر، علاوه بر بالابردن سرعت ترسیم، به کاهش ضریب خطا در فرایند ترسیم گره منتهی می شود.

Keywords:

گره ده , آلت , پرگار , پاره خط مبنا , دایره مبنا