مطالعه تطبیقی تفاوت ادراک عدالت در فضاهای جغرافیایی متفاوت در محلات برخوردار و غیربرخوردار شهر تهران نمونه مطالعاتی: محله الهیه و شهرک ولی عصر
Publish place: Sofeh، Vol: 30، Issue: 1
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 217
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SOFEH-30-1_006
تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1400
Abstract:
شهر تهران، پایتخت ایران، از دهههای گذشته دچار نوعی نابرابری در نظام توزیع خدمات و جدایی گزینی اقشار و طبقات مختلف اقتصادی شده است. بر این اساس ساکنان شمال تهران عمدتا پردرآمد هستند و دسترسی بیشتری به بسیاری از خدمات و تجهیزات شهری دارند. این در حالی است که ساکنان جنوب تهران عمدتا درآمد کمتری دارند و از نظر دسترسی به خدمات نیز محرومتر محسوب میشوند. این نابرابری و نظام دوقطبی در قیمت زمینهای شمال و جنوب تهران نیز قابلمقایسه است. بااینحال به نظر نمیرسد که تفاوت شاخصهای عینی نظیر خدمات، فضای سبز، و درآمد بیشتر منجر به تفاوت در شاخصهای ذهنی شده باشد. به بیان دیگر فرضیه این مقاله این است که «ساکنان محلات برخوردار شهر تهران از نظر ذهنی بیشتر از ساکنان محلات کمتر برخوردار احساس عدالت نمیکنند». بنا بر این مطالعه حاضر بیشتر متوجه سنجش ادراک ذهنی شهروندان تهرانی از عدالت است. به منظور اثبات این فرضیه، در این مقاله در ابتدا، با استناد به مبانی نظری و پیمایشهای انجامشده، مفهوم و معیارهای مورد ادراک شهروندان تهرانی از عدالت تبیین میشود و سپس پاسخ این پرسش پیگیری میشود: از نظر شهروندان ساکن در مناطق مختلف تهران شاخصهای عدالت در شهر تهران به ترتیب چیستند؟ به بیان دیگر، هدف این تحقیق، تبیین دیدگاه شهروندان ساکن در شهر تهران در خصوص وضعیت شاخصهای عدالت است.بر اساس مطالعات، شهروندان تهرانی عدالت را از طریق چهار معیار کاهش فاصله فقیر و غنی، کمک دولت به فقرا، اجرای قانون، و نبود فساد میسنجند. بر این مبنا، در مقاله حاضر، با استناد به پیمایشهای انجامشده، این معیارها در دو محله الهیه و شهرک ولیعصر بررسی میشود. بررسی نشان میدهد که این دو محله از نظر برخورداری از خدمات شهری، قیمت زمین، و شاخصهای عینی تفاوت محسوس و معناداری دارند. محله الهیه وضعیت بهمراتب مطلوبتری از شهرک ولیعصر دارد. بااینحال، از نظر ادراک عدالت، تفاوت معناداری میان دو منطقه نیست؛ به بیان دیگر حتی در محلهای، با امکانات فیزیکی زیاد، احساس عدالت بیشتر از مناطق کمتر برخوردار نیست، همچنین شهروندان ساکن شهر تهران (در هر دو محله مورد بررسی) از وضعیت همه معیارهای این پیمایش ناراضی هستند. بیشترین میزان نارضایتی از معیار فاصله فقیر و غنی در شهر تهران است. سطح رضایت از هر یک از معیارها در دو محله یادشده عموما بین نسبتا مخالف و کاملا مخالف است. درنهایت نتیجهگیری میشود که برای ارتقای احساس عدالت در میان شهروندان راهکارهای کالبدی صرف و اتکا به افزایش خدمات شهری نتوانسته پاسخگو باشد.
Authors
محمدصالح شکوهی بیدهندی
استادیار دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه علم وصنعت ایران
محمد عباسپور کالمرزی
دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، دانشگاه علم و صنعت ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :