حقوق کیفری ایران در سنجه آموزه های جرم شناسی فمینیسم پست مدرن

رفع هرگونه نابرابری و دسترسی به عدالت کیفری بدون درنظرگرفتن ملاک های جنسیتی، دسترسی زنان به عدالت را ممکن ساخته و راه رابرای تحقق عدالت اجتماعی هموار می سازد. دراندیشه ی جرم شناسان فمینیسم پست مدرن آنچه مانع از دسترسی زنان به عدالت کیفری می شود،ریشه در ذهنیت،گفتمان و قدرت مردسالارانه ای دارد که کنترل نظام های زبانی را در نظام کیفری در دست داشته و موجب ایجاد احساس نابرابری در برابر قانون می شود. پرسش اصلی این نوشتار،بررسی چگونگی اثرگذاری مولفه های پیش گفته بر دسترسی زنان به عدالت کیفری در پرتو جرم شناسی فمینیسم پست مدرن است، به عبارت دیگر مثلث قدرت، گفتمان و ذهنیت، به رغم تحول و اصلاح قوانین نابرابر نسبت به زنان، در تداوم نابرابری های جنسیتی به طور غیرملموسی اثر دارد و عوامل موثر بر شکاف میان قوانین موجود و اجرای آن (قانون درکتاب و قانون درعمل) به تبعیض علیه زنان ختم می شود. برای نیل به اهداف تحقیق از مطالعات کتاب خانه ای، تحلیل و بررسی اسناد و از متد کیفی مانند، تحلیل محتوایی، تحلیل گفتمان و مطالعات میدانی و مصاحبه با افراد حاضر در نظام عدالت کیفری استفاده شده است. در فرآیند تصویب و تقنین، قضا و تعیین کیفر و اجرا، برای زنان حاضر در نظام عدالت کیفری نابرابری هایی وجود دارد که علت اصلی آن به اعتقاد جرم شناسان فمینیسم پست مدرن در گفتمان مردمحوری است که مانع از دسترسی یکسان و بدون تبعیض برای زنان در مقایسه با مردان می شود و راه مقابله با این وضعیت در اضافه نمودن گفتمان زنانه به جای حذف و طرد جهان بینی زنان، در برابر گفتمان غالب است.

Keywords:

جنسیت , ذهنیت , قدرت , گفتمان , فمینیسم پست مدرن