ناصرعلی منصوریان - عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی

با آنکه براساس دکترین جیمزمونرو، رئیس جمهور امریکا در سال ۱۸۲۲، ایالات متحده متعهد شد در هیچ کشوری مداخله نکند، واقعیت اینست که تاریخ دیپلماسی وی مشحون از دخالتهای متعدد، ابتدا در کشورهای همسایه(امریکای لاتین) و سپس در دیگر قاره ها است.با تاسیس سازمان جهانی تجارت و پدیده جهانی سازی، سیاست مداخله گرایانه امریکا در زمینه های اقتصادی جهت پیدا کرد، و روزبروز نیز گسترده تر شد. آنچه این سیاست را در سالهای اخیر در عرصه بین المللی محکومیت پذیر می سازد، رویکرد و عملکرد حقوقی آن، با تقنین اصل فراسرزمینی و تصویب تحریم های یکجانبه اقتصادی علیه چندین کشور بویژه دولت ایران می باشد. در پژوهش حاضر، با مروری در تدابیر یکجانبه ایالات متحده در سازمان جهانی تجارت، آنچه بیشتر مورد تاکید قرار می گیرد، عدم مشروعیت تحریم های یکجانبه در حقوق بین الملل است که ویژگی بارز سیاست ایالات متحده در شرایط حاضر می باشد. در این چهارچوب موضعگیری بین المللی دولت ایران در اعتراض حقوقی علیه تحریم های یک جانبه ایالات متحده مورد بحث واقع میشود. اقدام قضائی دولت ایران، در چهارچوب اقامه دعوی مورخ۱۶ ژوئیه ۲۰۱۸ نزد دیوان بین المللی دادگستری منجر به صدور قرار موقت این مرجع بین المللی شد. طی این قرار، قضات دیوان به اتفاق آراء از ایالات متحده خواستند کلیه موانع تجارت اقلام بشردوستانه با ایران را لغو نماید. اکنون باید منتظر صدور حکم نهائی در این زمینه بود.

ایران, ایالات متحده, یکجانبه گرائی, قانون فراسرزمینی امریکا, تحریم