طاهره توکلی - کارشناس مدیریت جهانگردی

بر طبق اعلامیه ریو توسعه حقی است که باید به صورت مساوی ، نسل های کنونی و آینده را زیر پوشش قرار دهد. سه اصل اساسی در توسعه پایدار: پایداری زیست محیطی، پایداری عوامل فرهنگی و اجتماعی و پایداری اقتصادی است. همه افراد ذی نفع در صنعت گردشگری، باید به حفظ محیط یست متعهد باشند و همواره اصول پایداری و خواسته های نسل فعلی و آینده را در نظر داشته باشند. یک جنبه از معانی گردشگری پایدار اشاره به صنعت پایدار گردشگری دارد. در این جنبه از گردشگری پایدار ، توسعه گردشگری یک گزینه محسوب می شود که از سایر فعالیت هایی که به محیط زیست آسیب می رسانند قابل قبول تر است. اهداف گردشگری پایدار با توجه به کنفرانس جهان در سال 90 کانادا شامل: افزایش و ارتقاء سطح آگاهی، ترویج عدالت ، حفظ کیفیت محیط زیست و ... می باشد .در سال 2010 نزدیک به یک میلیارد نفر به مسافرت ، گردش و جهانگردی مبادرت کردند. این جمعیت انبوه باعث می شود که ساحل دریاها، استراحتگاه های کوهستانی، مراکز آثار تاریخی و ییلاق های خوش آب و هوا دچار مشکل شود و احتمالاً انبوه جمعیت حیات این مناطق را دستخوش تهدید قرار دهد. یکی از راههای مبارزه با این پدیده و جلوگیری از بهره برداری بیش از حد از منابع طبیعی و آثار فرهنگی این است که ورود افراد جهانگرد به این مناطق محدود شود. تحقق توریسم پایدار مستلزم کشف فعالیتها و اقداماتی است که به کاهش فقر، تقویت جایگاه سرزمین و حفظ هویت محلی بیانجامد. برای رفتن به سمت گردشگری پایدار باید ابزارهای گردشگری را نیز مورد توجه قرار دهیم از جمله: حفاظت مناطق، مشاوره و مشارکت و تدوین مقررات و قوانین گردشگری و ... از این طریق منابع جذّاب طبیعی و مورد علاقه گردشگران را برای نسل های بعدی محفوظ خواهیم داشت شایان ذکر است شیوه جمع آوری اطلاعات در این مقاله اسنادی می باشد.

توسعه پایدار، گردشگری پایدار، اصول اخلاقی گردشگری، ابزارهای گردشگری پایدار، اهداف گردشگری پایدار