حسن صالح مجد - دانشجوی مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه پیام نور
سید قاسم زمانی - دانشیار دانشگاه علامه طباطبائی
مسعود علیزاده - استادیار دانشگاه پیام نور مرکز گرمسار، سمنان

دولت ها به عنوان تابع اصلی حقوق بین الملل در حوزه هنجارسازی و تبعیت از قواعد حقوقی بین المللی جایگاه منحصر به فرد دارند؛ تشکیل سازمان های بین المللی و متعاقب آن پیدایش بازیگران غیردولتی موجب تحولات شگرفی گردید. از این میان سازمان های غیر دولتی سهم بیشتری از نقش آفرینی را نصیب خود کرده اند. سازمان ملل متحد با دو رویکرد قاعده مند کردن و بهره برداری تخصصی از این بازیگران، نقش بالایی در رشد و توسعه این بازیگران داشته است. نقش غیررسمی این سازمان ها گسترش یافته است. مجمع عمومی و شورای امنیت فراتر از اسناد ملل متحد، که مشورت با سازمان های غیردولتی را مختص اکوسوک می داند، از مشورت این سازمان ها بهره می برند. برخی از نهادهای بین المللی مانند شورای اروپا و سازمان کشورهای آمریکایی، کارایی این بازیگران را ارتقاء داده و برای آنها حق رای و حق داشتن نماینده همتراز در مجامع خود را پیش بینی نموده اند. سازوکار تعامل اکوسوک با سازمان های غیردولتی منتج به نظام مند شدن همکاری ها و رشد کمی و کیفی سازمان های غیر دولتی شده؛ اما در عین حال بالندگی سازمان های غیر دولتی غیر مستقل و طرفدار دولت را در پی داشته است. تطبیق این سازوکار با اقتضائات کنونی جامعه مدنی جهانی ضرورت دارد.

تجدیدنظر, سازمان ملل متحد, سازمان غیردولتی, وضعیت مشورتی, وضعیت مشارکتی