تاثیر کوتاه مدت مکمل یاری کافئین و تائورین بر عملکرد بی هوازی مردان دوچرخه سوار تمرین کرده

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر کوتاه مدت مکمل یاری کافئین و تائورین بر عملکرد بی هوازی مردان دوچرخه سوار تمرین کرده انجام گرفته است. بدین منظور تعداد ۱۹ دوچرخه سوار مرد تمرین کرده به روش متقاطع تصادفی به ۴ گروه : کافئین + تائورین، کافئین+ دارونما، تائورین + دارونما و دارونما+ دارونما تقسیم شدند و آزمون حداکثر سرعت ۳۰ ثانیه وینگیت تکرار متناوب را انجام دادند. مکمل یاری کافئین ۶ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و مکمل یاری تائورین ۱ میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن محاسبه شده و ۶۰ دقیقه قبل از شروع آزمون مصرف میشوند. اوج توان، میانگین اوج توان و میانگین توان سنجیده شد. استنتاج های مبتنی بر کمیت نشان داد مصرف مکمل های کافئین و تائورین به تنهایی یا با یکدیگر باعث افزایش معناداری در اوج توان، میانگین اوج توان، میانگین توان نسبت به دارونما شدند. اوج توان، میانگین اوج توان و میانگین توان افزایش کمی اما غیر معنادار در تائورین در مقایسه با کافئین داشته است. نتیجه : تائورین باعث افزایش عملکرد بیشتری نسبت کافئین، کافئین و تائورین و دارونما میشود.

Keywords:

مکمل های نیروزا , عملکرد بی هوازی , تمرین , تست وینگیت , محرک های عصبی