فرنوش خراسانی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا - برنامه ریزی توریسم، دانشگاه آزاد اسلا
حسنعلی غیور - استاد گروه جغرافیا-دانشگاه اصفهان
امیر گندمکار - استادیار و رئیس دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

استان اصفهان با مساحتی حدود 107026 کیلومتر مربع در مرکز ایران واقع شده است و از شمال به استان های مرکزی ، قم و سمنان و از جنوب به استان های فارس و کهگیلویه و بویراحمد، ازشرق به استان های خراسان و یزد و از غرب به استان های لرستان و چهار محال و بختیاری محدود اس ت .شهر اصفهان مرکز استان است . بر اساس آخرین تقسیمات کشوری ، شهرستا نهای استان اصفهان عبارتند از: آران و بیدگل ، اردستان ، اصفهان ، برخوار و میمه ، تیران و کرون ، چادگان ، خمینی شهر ، خوانسار ، سمیرم ، شهرضا ، سمیرم سفلی ، فریدن ، فریدون شهر ، فلاورجان ، کاشان ، گلپایگان ، لنجان ، مبارکه ، نائین ، نج فآباد و نطنز. به منظور توسعه ی گردشگری در این منطقه می بایست زمان ها و مکان های مناسب جهت حضور گردشگران در منطقه مشخص شود.یکی از مهمترین نیازهای گردشگران آگاهی از وضعیت اقلیمی و زمان های مساعد برای گردشگری است.دراین پژوهش با استفاده ازشاخص اقلیم گردشگریTCI)و همچنین با استفاده از توانایی هایGIS در میان یابی ،تعمیم داده های نقطه ای به پهنه ای ترکیب نقشه ها ،زمان ها و مکان های مناسب جهت حضور گردشگران در استان اصفهان مشخص شده است.این شاخص به شکلی سیستماتیک شرایط اقلیمی را برای فعالیت گردشگری با استفاده از پارامتر های میانگین حداکثرماهانه دمای روزانه،میانگین دمای روزانه،حداقل رطوبت نسبی،میانگین رطوبت نسبی روزانه ،بارش mm) کل ساعات آفتابی و سرعت باد مورد ارزیابی قرار میدهد .نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که در استان اصفهان در اوایل پاییز و اوایل بهار بهترین شرایط را برای حضورگردشگران داردوپس ازآن ژانویه (دی)وبهمن(فوریه) قراردارندو ژوئن (خرداد) وجولای(تیر)نیز بدترین شرایط را برای حضور گردشگران دارنداز نظر پراکندگی مکانی تقریبا در تمام نقاط استان یکسان است.

شاخص اقلیم آسایش گردشگری،توریسم ،آسایش حرارتی ،استان اصفهان