هانیه غفاری کومله - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور رشت

شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی، حماسه بزرگ ادبیات جهان به شمار می آید که ارزش و جایگاه والای خود را در میان سایر آثار تا به امروز حفظ کرده است. در میان ادبیات منظوم گذشته، شاهنامه تنها کتابی است که زن، نقش اساسی در آن ایفا میکند. در شاهنامه زندگی زنانی را می خوانیم که تاثیر شگرفی در ایجاد بعضی از حوادث دارند و به جز چند مورد جزئی شاهد فعالیت گسترده زنان هستیم. زن در شاهنامه از مقامی بلند برخودار است. زنانی که در شاهنامه حماسه میآفرینند کمتر از مردان نیستند و از لحاظ روحیه، شجاعت و وفاداری چون مردان استوار و پابرجا هستند. برای همین زنان به تبع مردان اعتباری دارند و برترین زنان، مردانهترین آنان است. در این مقاله به بررسی جایگاه زنان و بیان طرز نگاه شاهنامه به زن میپردازیم و این نکته آشکار میگردد که خصوصیاتی مانند نجابت، وفاداری، فرزنددوستی و وقار زنان در شاهنامه آنان را از زنان دیگر حماسه ها ممتاز میکند و فردوسی به آنان به دیده احترام مینگرد و ارج می نهد.

شاهنامه فردوسی، زن، حماسه.