نمود سازه های روزنامه نگاری نوین در روایت بر دار کردن حسنک وزیر

تاریخ بیهقی بدون شک یکی از شاهکارهای زبان و ادبیات فارسی است که زوایای مختلف آن در صدها پژوهش مورد بررسی قرار گرفته به طوری که اکنون همگان اذعان دارند این کتاب یک تاریخ صرف نیست و حتی با اغماض می توان آن را در ژانر ادبیات داستانی گنجاند. این اثر خواجه ابوالفضل محمدابن حسین بیهقی علاوه بر جنبه های ادبی و تاریخی کم نظیر، از دیدگاه روایتگری روزنامه نگارانه و رسانه ای نیز دارای جنبه های مورد توجه و منحصر به فردی است که در دنیای معاصر، علم روزنامه نگاری نوین نیز می تواند زوایای پنهان این اثر ادبی را آشکار کند. دنیای ارتباطات و روزنامه نگاری پس از گذار از دوره روشهای سنتی نگارش گزارش و خبر، امروز با توجه به ذائقه میلیونها مخاطب، شیوه های روایی داستانی را برای جلب توجه خوانندگان و جذب مشتری، به گزارشگران و خبرنگاران پیشنهاد می دهد. نکته جالب اینجاست که با توجه به عمر چند دهه ای این روش ها، بیهقی دبیر، حدود هزار سال پیش از این، به طور معجزه آسایی از این روش ها در تدوین تاریخ رمان گونه خود به ویژه در حکایت بر دار کردن حسنک وزیر بهره برده است. استفاده از پیشینه وقایع در تاریخ نگاری و گزارشگری، توصیف های مثال زدنی، بهره گیری از مشاهدات عینی و توجه کم نظیر به ظرایف صحنه رویداد و مهم تر از همه استفاده از نقل قول های طلایی و کلیدی که سازه های اساسی روش های روزنامه نگاری نوین را شکل می دهند، به طرز شگفت انگیزی در این حکایت دیده می شود و جلوهای دیگر از قدرت ذهن و زبان بیهقی را به تصویر می کشد. در این مقاله با تطبیق عناصر مشترک بین این دو حوزه یعنی گزارشگری روزنامه نگارانه امروز که برای اولین بار در دهه شصت میلادی توسط تام ولف مطرح شد و همچنین بلوکهای گزارش نویسی خبرگزاری رویترز با روایتگری نگارنده تاریخ بیهقی در روایت بر دار کردن حسنک وزیر، می توان زاویه ای از قدرت انتقال پیام وی را که اساسی ترین هدف روزنامه نگاری است، جلوه گر کرد.

Keywords:

تاریخ بیهقی , گزارش نویسی نوین , حسنک وزیر , روزنامه نگاری