اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی بر افزایش کیفیت زناشویی و صمیمیت عاطفی زنان کارمند شهر بندرعباس

کیفیت زناشویی، ساختاری گسترده است که گستره ای از تعاملات و ادراکات زناشویی مثبت و منفی را شامل میشود. اجزای آن، ممکن است شامل تعاملاتی چون فعالیت های مشترک با همسر، اختلاف نظرها، مشکلات زناشویی و همچنین احساسات خود نسبت به همسر خود و سطح رضایت از رابطه شود. صمیمت عاطفی نیز مهم ترین مولفه صمیمت و رضایت زناشویی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی بر افزایش کیفیت زناشویی و صمیمت عاطفی زنان کارمند شهر بندرعباس بود. طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی همراه با پیش از مون، پس آزمون با گروه کنترل می باشد. به منظور انتخاب نمونه ابتدا با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشهای چند مرحله ای از بین ادارات دولتی در اداره انتخاب شد. سپس از کارمندان زن برای شرکت در تحقیق دعوت شد. کسانی که مایل به شرکت در تحقیق بودند پرسشنامه های کیفیت زناشویی و صمیمیت زناشویی را تکمیل کردند. از بین کسانی که کمترین نمره را در هر دو پرسشنامه کسب کرده بودند، در هر اداره ۱۵ نفر انتخاب شدند. در نهایت اینکه یک گروه بعنوان گروه آزمایش و گروه دیگر بعنوان کنترل تعیین شدند. افراد گروه آزمایش به مدت ۸ هفته آموزش تنظیم هیجانی را دریافت کردند. در این پژوهش متغیر مستقل عبارت بود از آموزش تنظیم هیجانی و متغیر وابسته عبارت بود از کیفیت زناشویی و صمیمت عاطفی. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد آموزش تنظیم هیجانی بطور معناداری در افزایش کیفیت زناشویی و صمیمیت عاطفی زنان اثربخش بوده است.