معصومه بیگم حسینی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان

طلاق در یک تقسیم به دو قسم تقسیم می شود. مراد از طلاق بائن ،طلاقی که در عده شوهر نمی تواند به همسر مطلقه اش رجوع کند. به عبارتی با انشای صیغه طلاق زن و شوهر از علقه زوجیت خارج شده اند و برای اینکه دوباره بتوانند این رابطه را برقرار سازند، باید در صورت نبود موانع ، عقد نکاح جدید میان ایشان انشا شود.اما منظوراز طلاق رجعی طلاقی که شوهر می تواند مادم که عده برقرار است به زن مطلقه اش رجوع نماید. بدون اینکه به انشای عقد نکاح جدید نیازی باشد ، رابطه زوجیت را با همسرش ادامه دهد به چنین طلاق رجعی و به چنین زنی ،مطلقه رجعیه گویند.رجوع ممکن ست با لفظ یا فعل محقق شود و برای رجوع نیازی به انشای عقد نکاح نیاز نیست. جدای از حق رجوع هم زن و هم مرد در مدت عده حقوق و تکالیفی دارند که با حقوق و تکالیف مطلقه بائنه و شوهر فرق دارد.وجود حقوق و تکالیفی برای مطلقه رجعیه و شوهرش در مدت عده باعث شده که برخی فقها مطلقه رجعیه را در مدت عده در حکم زوجه و برخی او را زوجه حقیقی بدانند. از جمله این حقوق و تکالیف، وجود رابطه توارث، حق نفقه، عدم جواز از ازدواج شوهر با خواهر مطلقه رجعیه و... است. در این پایان نامه حاضر با تبیین تفاوتهایی که میان دو نظر زوجیت حقیقی و زوجیت حکمی از نظر ماهیت طلاق، ماهیت رجوع و عملکرد آن وجود دارد، به تبیین ادله زوجه حقیقی بودن مطلقه رجعیه پرداخته است.

طلاق، طلاق بائن، طلاق رجعی، عده ، رجوع، زوجه حقیقی، زوجه حکمی