نبی غلامی - دانشجوی دکتری واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.
رسول مقصود پور - عضو هیات علمی واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران /نویسنده مسئول/
سید محسن حسینی پویا - عضو هیات علمی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.
احمد تاجی - عضو هیات علمی ، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.

در مواد ۸۹ و ۸۴ قانون آئین دادرسی مدنی ایران به بررسی ایرادات موقتی و دائمی دعاوی مدنی پرداخته است که به محض حادث شدن هر یک از آن دلایل دعوا به صورت دائمی با موقت متوقف می گردد و تا زمانی که ایراد و مانع مورد نظر برطرف نگردد دعوا قابل پیگیری و رسیدگی در دادگاه های قضایی نمی باشد. در ماده ۸۴ در بند دوم به ایراد امر مطروحه یا ارتباط دعوای مورد نظر اشاره شده است که از موانع موقت دادرسی می باشد. در قانون اصول محاکمات مدنی لبنان نیز ایراد امر مطروحه یا دعاوی مرتبط پذیرفته شده است. در قانون اصول محاکمات مدنیه مصوب سال ۲۰۰۹ میلادی لبنان در ماده ۵۰ الی ۶۸ به بررسی ایرادات دادرسی وایرادامر مطروحه و مرتبط پرداخته است که تا حدودی جامع و کامل اشاره شده است. با بررسی های به عمل آمده مشخص شد که در حقوق ایران تنها به حصر امر مطروحه در حد شمردن برخی موارد اشاره شده است و تکلیف اصحای دعوا، تعیین میزان دامنه اعمال ایراد امر مطروحه، زمان و مکان طرح دعوی، خوانده و خواهان قانونی وضع نشده است و به نظر می رسد دادرس در این امر حین رسیدگی دچار ابهام و سردرگمی گردد. پیشنهاد می گردد که قانونگذار تکلیف موارد یاد شده را طی بند یا تبصره ای ذیل ماده ۸۴ بند دوم آن مشخص سازد. مقاله حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای، مقالات، سایت های اینترنتی تکمیل شده است.

ایرادات دادرسی, ایراد موقت, ایراد دائمی, امر مرتبط, دعوای مرتبط, دعاوی طاری