سارا مهدی پور

پس از گذشت سالیان دراز حیات انسان و کره مسکون، مناظر و چشم اندازهای طبیعی همچنان در معرض خطرات ناشی از فعالیتهای انسانی است. در برابر چنین خطرات موجود و رو به تزاید آگاه سازی جدید از نیاز به حفاظت از ذخایر طبیعی و حرکتی نوین برای مشارکت فعالانه مردم به ویژه مردمان محلی هر کشوری در نگهداری و در اختیار عموم قرار دادن آن به شکل کالاهای توریستی در مقیاس جهانی کاملا احساس میشود. سازمان جهانی جهانگردی هم توسعه پایدار را فعالیتی میداند که نه تنها منابع طبیعی و فرهنگی را حفظ میکند بلکه ظرفیت را نیز برای ایجاد درآمد و اشتغال به طور مستمر افزایش میدهد.پدیده گردشگری در کشورایران به دلیل ویژگی های محیط طبیعی به نوعی در حال ایجاد پیوند عملکردی با اکوتوریسم می باشد و همین امر یکی از عوامل افزایش جذب گردشگران و نیز افزایش میل به مدت ماندگاری بیشتر آنان می باشد.کشور ایران با برخورداری از جاذبه های طبیعی فراوان به عنوان مقصدبسیاری ازگردشگران نیازمند تقویت وتوسعه انواع ساختارهای زیربنایی می باشد تا گردشگران ضمن بازدید ازجاذبه های اکوتوریستی از مواریث تاریخی و اماکن تفریحی شهرها هم بهره مند گردند. هدف از این نگارش مروری بر صنعت گردشگری و ارتباط عملکردی آن با اکوتوریسم مورد بررسی قرار گرفته و نقش زیرساخت های مختلف ارتباطی، رفاهی و خدماتی در تقویت این پیوند مورد واکاوی قرار گیرد تا از این رهگذر بتوان توسعه فعالیت های گردشگری را به گونه ای مثبت تحت تاثیر قرار داد.

اکوتوریسم ، صنعت گردشگری ، منابع طبیعی ،توسعه پایدار