تحلیلی بر میراث شهری بین سنت و مدرنیته و مداخله ساماندهی بافت های فرسوده در مدیریت شهری

مطالعات انجام شده بر روی سرانه های شهری در محدوده های فرسوده شهری نشان می دهد که این مساله در بافت های فرسوده مربوط به سطح اشغال معابر نمی باشد، بلکه معضل اصلی عدم توجه به ساختار کلان معابر شهر در توسعه بافت های جدید و یا احیای بافت های فرسوده است که موجب شکل گیری گذرهای زیاد ولی فاقد کارایی مناسب گشته است. با این وجود طرح های بهسازی و نوسازی شهری برای رفع مشکل نفوذپذیری کم به بافت های فرسوده راه حل مناسب را تعریض شبکه معابر و ایجاد شبکه معابر جدید دانسته اند. بر این اساس، مطالعات انجام شده در زمینه کمبود دسترسی و جداافتادگی بافت های فرسوده از نداشتن برخوردی روشمند در شناسایی دقیق معضلات موجود و ارائه راهکارهای کاربردی رنج میبرد.حمل و نقل یکی از مهمترین زیربناهای تشکیلدهنده زندگی شهری است که شکل و چگونگی توسعه اجتماعی و اقتصادی شهر را تعیین میکند. در واقع حمل ونقل و کاربری زمین شهری، یک سیستم را شکل می دهد به گونه ای که تصمیم در یکی بر دیگری اثر می گذارد و مدیریت در یکی می تواند درتحقق اهداف دیگری موثر واقع شود. بی شک یکی از مهمترین معضلات بافتهای فرسوده شهری، ناکارآمدی شبکه ارتباطی است .معابر که معرض، درهم تنیده، غیرهندسی و ناهماهنگ با نیازهای دسترسی، افزون بر اینکه آمدوشد و دسترسی به بافت را برای ساکنان دشوار میسازد، تامین خدمات و تاسیسات شهری را نیز با دشواری روبه رو میکند. باتوجه به نقش انکارناپذیر شبکه ارتباطی در بازطراحی و ساماندهی بافت های فرسوده شهری؛ ارائه و تدوین هرگونه طرح در این راستا نیازمند به کارگیری و رعایت اصول و قواعد طراحی شبکه ارتباطی ازجمله میزان نفوذپذیری کالبدی و بصری، سلسله مراتب معابر شهری، مقاطع طولی و عرضی مناسب و ... است. کاربری زمین شهری از جمله عوامل مهم در سیستم شهر است که از طریق شبکه های ارتباطی و جریان های ترافیکی با سیستم حمل ونقل در ارتباط مستقیم ومتقابل است.هدف این از این نگارش بررسی موردی مشکلات نظام و جابه جایی در بافت فرسوده در شهرها است.روش مطالعه بر اساس سه روش کمی، کیفی و پیمایشی، به طور معید شان و با قالب بودن روش تحقیق پیمایشی در شهرسازی صورت پذیرفته است.