وحید قربانعلی پور

با توجه به اینکه امروزه گردشگری ورزشی، یک صنعت جدید محسوب می شود و به سرعت در حال رشد می باشد و مورد توجه بسیاری از برنامه ریزان و خط مشی گذاران می باشد. هدف از این مقاله بررسی موانع اجتماعی موثر در توسعه گردشگری ورزشی در ایران است. از آنجا که زیرساخت های فرهنگی، اجتماعی، تکنولوژیکی، اقتصادی و سیاسی در قرن بیست و یکم بنا شده است، گردشگری به یک واقعیت اجتناب ناپذیر از رفتار انسان تبدیل شده است تا روح کنجکاو خود را خرسند کند .گردشگری ورزشی یکی از شاخه های گردشگری است که به مسافرتی اشاره دارد که در آن فرد با مشارکت در فعالیت یا سفر به دیدن یک رویداد ورزشی مشهور به ورزش می پردازد. صنعت گردشگری ورزشی در سطح جهانی به سرعت در حال رشد است و درآمد سالیانه ۶۸ .۷ میلیارد دلار است. گردشگری یکی از مهمترین صنایع از لحاظ درآمد و تاثیر بر رشد اقتصادی کشورهای جهان است.نتایج نشان میدهد، بسیاری از کشورها این صنعت پویا را با تقویت و توسعه ساختار مدیریتی مناسب ، به عنوان منبع اصلی ، اشتغال و رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی میدانند. بر همین اساس یکی از راهبردهای لازم که امروزه در اغلب کشورهای جهان مورد استفاده قرار گرفته است، ساختار مدیریتی توانمند در توسعه و گسترش گردشگری در نواحی محروم و دارای پتانسیل گردشگری میباشد.

گردشگری ، گردشگری ورزشی ، توسعه پایدار