درهم تنیدگی روابط خارجی آمریکا و ایران در دو دهه پایانی سلطنت پهلوی، مطالعه موردی سیاست دوستونی
عنوان مقاله: درهم تنیدگی روابط خارجی آمریکا و ایران در دو دهه پایانی سلطنت پهلوی، مطالعه موردی سیاست دوستونی
شناسه ملی مقاله: JR_IRSJ-1-1_001
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_IRSJ-1-1_001
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
مجید بهستانی - امام حسین علیه السلام
خلاصه مقاله:
مجید بهستانی - امام حسین علیه السلام
در دوران پهلوی دوم نه تنها روابط سیاسی – دیپلماتیک میان ایران و آمریکا قطع نگردید، بلکه در دو دهه واپسین سلطنت پهلوی، شاهد گسترش شدید روابط طرفین هستیم. هم زمان با فضای تنشزدایی، خروج آمریکا از ویتنام و بروز اعتراضات و جنبش های مدنی در آمریکا، لقب «ژاندارمی منطقه» به ایران اعطا می شود و شاه نیز حافظ منافع غرب در منطقه می گردد. در تمام این دوران، این روابط حسنه - چه در زمان استقرار دموکرات ها و چه در دوران حاکمیت جمهوری خواهان بر کاخ سفید- به نحوی پررنگ توسط طرفین تعقیب می گردید. ادعای این مقاله این است که ژاندارمی منطقه صرفا تحولی در نظام بین الملل نبود بلکه اوضاع داخلی نیز موثر است؛ اما در نهایت وزن سنگین معادله را در کفه نظام بین الملل، به ویژه تصمیم آمریکا قرار میدهد. دلیل برگزیدن ایران، توان متنوع سیاسی و راهبردی آن نسبت به دیگر کشورهای منطقه بود.
کلمات کلیدی: سیاست خارجی رژیم پهلوی, روابط خارجی, سیاست دوستونی, ویتنامی کردن سیاست, الگوی ساختار صلح جهانی, جنگ نیابتی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1270922/