رضا لطفی - دانشجوی دکتری مدیریت بازرگانی، گروه مدیریت، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
صمد عالی - استادیار گروه مدیریت بازرگانی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
مرتضی محمودزاده - استادیار گروه مدیریت، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
محمد فاریابی - دانشیار گروه مدیریت دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

ایران بزرگ ترین تولید کننده و صادرکننده زعفران در جهان است اما در طی سال های اخیر سهم ایران از بازار جهانی این محصول استراتژیک ملی در حال افول بوده است. در حال حاضر برندهای زعفران صادراتی ایران در مقایسه با برندهای سایر کشورها که عمدتا وارد کننده زعفران ایران هستند از جایگاه رقابتی مناسبی برخودار نیستند. به باور اکثر صاحب­نظران یکی از دلایل اصلی این موضوع عدم توجه به برندسازی زعفران صادراتی ایران در دو عرصه نظری و کاربردی بوده است. تحقیق حاضر با هدف شناسایی علل و پیامدهای حاکم بر پدیده محوری الگوی برندسازی زعفران صادراتی ایران انجام گرفته است. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته و جامعه آماری آن شامل اعضای اتحادیه صادرکنندگان زعفران خراسان رضوی بوده است. در این تحقیق از روش نمونه گیری هدفمند در شروع و نمونه گیری نظری در طی فرآیند تحقیق استفاده شد و نمونه گیری تا زمان رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از رویکرد نظریه داده بنیاد و انجام سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان داد مقوله «ائتلاف برندهای زعفران صادراتی ایران» پدیده محوری این الگو بوده و علل ائتلاف دربرگیرنده چهار مقوله خودتحریمی، نظام تصمیم گیری کلان، بیماری صنعت زعفران ایران و خودزنی صادرکنندگان و پیامدهای آن شامل سه مقوله هم افزایی در برندسازی، پایدارسازی و ارزش آفرینی می باشند. دستاوردهای تحقیق حاضر به عنوان یک الگوی بومی در تصمیم گیری کلیه ذینفعان و سیاست گذاران صنعت زعفران کشور و با هدف حفظ و توسعه موقعیت رقابتی زعفران ایران و برندهای زعفران صادراتی آن قابل بکارگیری است.

اتحاد استراتژیک, برندسازی مشترک, تحقیق کیفی, نظریه داده بنیاد