خوانش پسااستعماری بازنمایی کردها در گفتمان شرق شناسانه: مورد مطالعاتی سفرنامه ی کلودیوس جیمز ریچ

پژوهش حاضر به نقد چگونگی بازنمایی و تصویرسازی کردها در سفرنامه­ ی کلودیوس جیمز ریچ با عنوان روایت اقامت در کردستان و نینوای باستانی می پردازد، که در نیمه­ ی نخست سده ­ی نوزدهم نگارش یافته است و شیوه ­ی نگرش مولف را در مواجهه با اجتماعات کردی بررسی می کند. پژوهش پیش ­رو، با استفاده از روش شناسی و چارچوب نظری رویکرد پسااستعمارگرایانه، به ویژه آرای هومی بابا، بر آن است عوامل، انگیزه­ ها و جنبه­ های غالبا منفی، از قبیل وارونه جلوه دادن وقایع و نیز نگاه سوژه­ محور و مرکزگرایانه ­ی غربی مولف را به نمایش بگذارد. مثال­ ها و نقل­ قول­ های فراوانی که در این مقاله به آنها ارجاع داده شده است، دربرگیرنده ­ی آن دسته از مفاهیم و شگردهای پربسامد گفتمان شرق شناسی نظیر تعمیم گرایی، دیگربودگی، کلیشه ­سازی، منفی­ سازی، لحاظ نکردن تفاوت های فرهنگی و هم­چنین فرادستی اخلاقی سوژه ی غربی هستند که در این سفرنامه انعکاس یافته­ اند.  

Keywords:

Travelogue , Orientalism Discourse , Generalization , Stereotyping , Moral Superiority , سفرنامه , گفتمان شرق­ شناسی , تعمیم گرایی , کلیشه­ سازی , فرادستی اخلاقی