نقش میانجی عزت نفس در رابطه بین هوش اخلاقی و عملکرد شغلی

زمینه: در یک سازمان، همیشه هوش اخلاقی، عزت نفس و عملکرد شغلی با هم انطباق­پذیری خاصی داشته و با یکدیگر ارتباط معنایی داشته­اند. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی نقش میانجی عزت نفس در رابطه بین هوش اخلاقی وعملکرد شغلی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل می­باشد. روش: روش پژوهش بر مبنای هدف از نوع کاربردی، از حیث گردآوری داده­ها ازنوع توصیفی-همبستگی و از نظر نوع داده­های جمع­آوری شده از نوع کمی می­باشد. جامعه آماری این تحقیق، کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل می­باشد که از طریق جدول مورگان تعداد ۲۰۱ نفر برای نمونه آماری انتخاب شدند. روش نمونه­ گیری به صورت تصادفی می­ باشد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه و برای تحلیل داده­ها از روش مدل­سازی معادلات ساختاری با رویکرد روش حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM) و نرم افزار (SMART-PLS) ورژن ۲۱ استفاده شده است. یافته ها: مقاله حاضر دارای چهار فرضیه می­باشد و نتایج حاصل از یافته­ های تحقیق تمامی فرضیه­ها را تایید می­کند. مقادیر ضرایب استاندارد نشان می­دهد که درحدود ۴۴ درصد از تغییرات متغیر عزت نفس توسط هوش اخلاقی تبیین می­شود. همچنین ۲۶درصد از تغییرات متغیر عملکرد شغلی نیز توسط هوش اخلاقی تبیین می­ شود. همچنین ۲۵ در صد از تغیرات عملکرد شغلی توسط عزت نفس انجام می ­شود و نیز هوش اخلاقی ۱۱ درصد تغیرات عملکرد شغلی را از طریق عزت نفس بر عملکرد شغلی تبین می­ کند. نتیجه ­گیری: نتایج نشان داد که هوش اخلاقی بر عزت نفس و عملکرد و هم چنین عزت نفس بر عملکرد شغلی ارتباط معنادار دارد. همچنین عزت نفس رابطه بین هوش اخلاقی و عملکرد شغلی را تحت تاثیر قرار می­ دهد.

Keywords:

Self-esteem , Ethical intelligence , Job performance , عزت نفس , هوش اخلاقی , عملکرد شغلی