بررسی متغیرهای موثر بر پایداری ساختمان ها در برابر حریق

ایمنی یک ساختمان در برابر پدیده آتش سوزی کلیشه ای است که فرد، فرد ما ضرورت وجود آن را می خوانیم، می بینیم و گاهی به صورت دردناکی عدم وجود آن را حس می کنیم. مهندسی یک ساختمان در برابر آتش سوزی، یکی از زیرساخت های معماری در پایداری ابنیه است که از سال ۲۰۱۵ در مقیاس شاخص " کلان شهرهای پایدار" مطرح و موردتوافق قرارگرفته است. تحقیق حاضر پایه خود را بر اساس روش معادلات ساختاری و تحلیل اطلاعات توسط نرم افزارهای Spss و Lisrel(Version ۱۰ for Mac) قرار داده است. در این روش گردآوری اطلاعات به صورت پرسش نامه ای و برحسب طیف لیکرت از میان روسای ایستگاه های سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران و نخبگان دانشگاهی صورت پذیرفته است. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد، کسب علم طراحی پایدار ساختمان درخطر آتش سوزی نیازمند داشتن دانشی جامع از شیوه طراحی تاب آور معماری یک ساختمان در برابر گسترش آتش سوزی، طراحی سامانه های اطفاء حریق خودکار و همچنین پوشش دهی مناسب سازه یک بنا در برابر حرارت ناشی از شعله وری ساختمان است. نتایج پژوهش حاضر مشخص نمود، حوزه بندی فضاها و کاربری های ساختمان در برابر گسترش خطر حریق دارای بالاترین ضریب تاثیر در میان متغیرهای موثر بر پایداری ساختمان در برابر خطر حریق است، همچنین در رتبه های بعدی تاثیرگذاری به ترتیب دو متغیر، سامانه های اطفاء خودکار حریق در مرحله های ابتدایی افروزش و همچنین پوشش دهی مطلوب سازه ساختمان در برابر حرارت منعکس از حریق قرار دارند.

Keywords:

پایداری , آتش سوزی , آتش , حریق , پایداری ساختمان ها در برابر آتش سوزی