بررسی ارزیابی دانشجویان دانشکده رفاه تهران نسبت به آموزش مجازی در دوران کرونا

هدف از این پژوهش بررسی ارزیابی دانشجویان دانشکده رفاه تهران نسبت به آموزش مجازی در دوران کرونا می باشد. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نوع پیمایشی می باشد که برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه آنلاین محقق ساخته استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان (کارشناسی و کارشناسی ارشد) دانشکده رفاه بوده که در نیمسال دوم تحصیلی سال ۹۸-۹۹ در حال تحصیل بودند (۸۸۰ نفر) که از تکنیک تمام شماری استفاده شده و در مجموع ۶۴۵ پرسشنامه تکمیل شده توسط دانشجویان مدنظر قرار گرفته است. جهت محاسبه روایی از برخی اساتید و خبرگان و ناظر به پایایی پرسشنامه آلفای کرونباخ به کار گرفته شده که در مجموع ( ۹۲/۰ = آلفا) گویه ها تایید شدند. در این پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی (آزمونهای t تک نمونه ای، مستقل و Anova) استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که ارزیابی دانشجویان دانشکده رفاه نسبت به آموزش مجازی نسبتا مطلوب (در حد متوسط) می باشد که ناظر به ابعاد و محورهای پنج گانه باید اشاره نمود که از لحاظ اهداف آموزش مجازی تقریبا مطلوب، ناظر به محتوای آموزشی وضعیت نسبتا مطلوب، بر اساس بعد سیستم (نرم افزار) در حد متوسط، ناظر به پشتیبانی برنامه نیز تا حد نسبتا مطلوب می باشد. ناظر به ارزیابی کلی می توان این گونه بیان نمود که دانشجویان به طور متوسط از برنامه ی آموزش مجازی دانشکده رضایت داشتند. در مجموع نیمی از دانشجویان بر این باور هستند که برنامه ی آموزش مجازی دانشکده نتوانسته خلا کلاس های حضوری را جبران نماید و به بیان دیگر از دیدگاه آنان محتوای آموزشی مجازی نمی تواند جایگزین کلاسهای حضوری گردد و محتوای درسی حضوری از محتوای درسی مجازی مطلوب تر و مفید تر می باشد.

Keywords:

: ارزیابی , آموزش , آموزش مجازی , دانشکده رفاه