فلیت الویت دار: روشی برای افزایش قابلیت اطمینان شبکه های بر تراشه در برابر خطای نرم با در نظر گرفتن خطای چند - رخداد واژگونی

اشکال نرم، یکی از مهم ترین چالش هایی است که قابلیت اطمینان یک سیستم مبتنی بر شبکه های برتراشه را به مخاطره می اندازد. این اشکال به طور عمده در میانگیرهای شبکه های برتراشه رخ می دهد. نظر به اینکه این میانگیرها بین ۵۰ تا ۹۰ درصد از مساحت راهگزین ها را تشکیل می دهند، احتمال بروز اشکال نرم، بالا است. افزایش مستمر فشردگی تراشه ها (از ۱۳۰ نانومتر به ۲۲ نانومتر) موجب شده است نرخ رخداد اشکال تک - رخداد واژگونی ۶ تا ۷ برابر شود. همچنین، کوچک تر شدن اندازه فناوری نیز موجب شده است احتمال تبدیل اشکالات تک - رخداد واژگونی به چند -رخداد واژگونی افزایش یابد؛ به گونه ای که پیش بینی می شود بیشتر اشکالات نرم در سال ۲۰۲۱ از نوع چند - رخداد واژگونی باشند. بسیاری از روش های مختلف اجتناب و تحمل پذیری اشکال نرم، توانایی مقابله با اشکال چند - رخداد را به علت الگوهای مختلف اینگونه اشکالات ندارند. همچنین با افزایش فناوری، اشکال هم شنوایی مابین سیم ها درحال افزایش است. هدف این مقاله، ارائه روشی است که ضمن بهبود روش های تحمل پذیری اشکال تک - رخداد واژگونی در میانگیرها، به تحمل اشکال چند - رخداد واژگونی و هم شنوایی نیز قادر باشند. این روش، فلیت الویت دار نام دارد. با توجه به میزان اهمیت متفاوت فلیت ها، رویکردهای در نظر گرفته شده برای مقابله با خطاها در فلیت های سرآیند و دیگر فلیت ها نظیر فلیت های داده، متفاوت است؛ به این صورت که روش در نظر گرفته شده برای مقابله با خطای فلیت سرآیند، مبتنی بر برگ برگ گذاری است. برای تشخیص خطای فلیت های داده نیز از ترکیب روش های کدینگ و کدگذاری اجتناب از هم شنوایی استفاده شده است. در نتایج ارزیابی کارایی و سخت افزاری، بهبود روش پیشنهادی نسبت به روش های موجود نشان داده شده است.

Keywords:

اشکالات تک - رخداد واژگونی , اشکالات چند - رخداد واژگونی , اشکال نرم , شبکه های بر تراشه , میانگیر