سید محمد امین سبحانی - دانشجوی دکتری، گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
مجتبی علوی فاضل - دانشیار گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
محمد رضا اردکانی - استاد دانشکده کشاورزی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
عادل مدحج - دانشیار گروه زراعت، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران
شهرام لک - استاد گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

همزیستی قارچی با افزایش جذب مواد معدنی و استفاده از بیوچار می تواند به عنوان یک اصلاح کننده خاک که سبب بهبود شرایط فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک شده و برای رشد و تغذیه گیاه مفید باشد. این پژوهش به منظور بررسی اثر مقادیر بیوچار و میکوریزا بر عملکرد و برخی صفات مورفوفیزیولوژیکی گندم طی سال های زراعی ۹۶-۱۳۹۵ و ۹۷-۱۳۹۶ در شهرستان زهره در جنوب غربی ایران انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل قارچ میکوریزا در دو سطح شامل عدم استفاده (شاهد) و استفاده از گونه Glomus intradiaces و مقادیر بیوچار حاصل از زیست توده گیاهی و ضایعات کشاورزی به عنوان اصلاح کننده خاک در سه سطح عدم کاربرد (شاهد) و کاربرد چهار و هشت تن در هکتار بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد اثر میکوریزا و بیوچار بر عملکرد زیستی، عملکرد دانه، شاخص برداشت و برخی اجزای عملکرد دانه از جمله تعداد سنبله در متر مربع و دانه در متر مربع معنی دار نبود. برهم کنش مقادیر متفاوت بیوچار و میکوریزا بر وزن هزار دانه، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبلچه و درصد پروتین دانه در سطح یک درصد معنی دار شد. میزان پروتین دانه (هشت درصد) تعداد سنبلچه در سنبله (۱۱ درصد) و وزن هزار دانه (۱۶ درصد) نسبت به گیاهان شاهد افزایش معنی دار نشان داد. در این تحقیق کاربرد چهار تن در هکتار بیوچار در گیاهان تلقیح شده با قارچ میکوریزا بیشترین میزان عملکرد (۲۳ درصد ) را در مقایسه با شاهد داشت.

عملکرد دانه, عملکرد زیستی, شاخص برداشت, پروتئین دانه