الهه پوراکبران - دانشجوی پست دکتری روان تنی، مرکز تحقیقات روان پزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
بهنوش لشکری منش - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.
مرتضی روستایی - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، مرکز تحقیقات روان پزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
آنیتا رمضانی - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیت بدنی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران.
حمیده صمدی - دانشجوی دکتری روان شناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران.

مقدمه: دیسپارونی یا درد در حین مقاربت، از جمله مشکلاتی است که برخی زنان تجربه می­کنند و این مساله به ویژه در دوران بارداری شدت می­یابد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی دیسپارونی و رابطه آن با تغییرات استروژنی و اختلال عملکرد جنسی در زنان باردار انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در طی سال های ۹۸-۱۳۹۷ بر روی ۵۰ نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مطب­های متخصصین زنان و زایمان و نیز روان شناسان بالینی شهر مشهد که با مشکل دیسپارونی مراجعه کرده بودند به عنوان گروه مورد و ۵۰ نفر از زنان باردار عادی و غیرمبتلا به عنوان گروه شاهد انجام شد. زنان باردار در حد فاصل ماه های چهارم تا پنجم بارداری قرار داشتند. ابزار گردآوری داده ها شامل اطلاعات جمعیت شناختی، ابزار اندازه گیری مصاحبه بالینی ساختار یافته برای اختلالات محور I و II و DSM-IV، پرسشنامه استاندارد عملکرد جنسی FSFI و نیز اطلاعات مربوط به بیماری در چک لیست محقق ساخته بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمره کل عملکرد جنسی در گروه بالینی ۶۵/۵±۸۴/۶ و نمره دیسپارونی (مقاربت دردناک) ۲۲/۴±۴۶/۵ بود که نمرات گروه مورد به مراتب بالاتر از گروه شاهد بود. همچنین میزان استروژن در زنان باردار مبتلا به دیسپارونی نسبت به زنان باردار بدون دیسپارونی کاهش یافته بود و در گروه مورد ۰۴/۱۲±۶۸/۲۱ و در گروه شاهد ۱۲/۱۸±۲۱/۳۶ بود که تفاوت معناداری به لحاظ تغییرات استروژنی در این دو گروه یافت شد (۰۵/۰p<).نتیجه گیری: کمتر بودن سطح استروژن در ایجاد دیسپارونی موثر است. همچنین سابقه دیسپارونی با اختلال عملکرد جنسی مرتبط بود؛ به طوری که نمره کل عملکرد جنسی و استروژن در گروه بیمار کمتر از گروه عادی بود. آنچه شیوع دیسپارونی را بیشتر می کند، سابقه اختلال در عملکرد جنسی می­باشد. به طور کلی زنان در نمونه شاهد در عملکرد جنسی نمرات بهتر و در مقاربت دردناک، نمرات پایین تری گرفته و مشکل خاصی نداشتند. 

استروژن, دیسپارونی, زنان باردار, عملکرد جنسی