ابراهیم ایزدی دربندی - عضو هیات علمی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه فردوسی مشهد
مریم یوسف ثانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه فردوسی مشهد
احمد نظامی - عضو هیات علمی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه فردوسی مشهد
محمد جواد موسوی - عضو هیات علمی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه فردوسی مشهد
فاطمه کیخا - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه فردوسی مشهد
سمیه نظامی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه فردوسی مشهد

این مطالعه با هدف بررسی تحمل به دماهای پایین گیاه قرنفل در شرایط کنترل شده و به صورت طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. به این منظور گیاهان پس از کشت و رشد در خزانه در اواسط تابستان تا اوایل پاییز و خوسرمایی در شرایط طبیعی در طول پاییز، در مرحله ۷-۸ برگی در فریزر ترموگرادیان در معرض ۱۲ دمای یخ زدگی (صفر، ۲-، ۴-، ۶-، ۸-، ۱۰-، ۱۲-، ۱۴-، ۱۶-، ۱۸-، ۲۰-،۲۲- درجه سانتی گراد) قرار داده شدند. پایداری غشاء سیتوپلاسمی پس از یخ زدگی به وسیله اندازه­گیری نشت الکترولیت ها، و درصد بقاء و رشد مجدد گیاهان سه هفته پس از تیمارهای یخ زدگی و رشد آن ها در شاسی سرد به ترتیب از طریق شمارش تعداد بوته ها و تعیین نسبت آن ها به تعداد بوته قبل از تیمار یخ زدگی و اندازه­گیری ویژگی هایی نظیر وزن خشک، ارتفاع و تعداد انشعابات جانبی تعیین گردید. نتایج نشان داد که اثر دماهای مختلف یخ زدگی روی همه خصوصیات بررسی شده، معنی­دار بود. با کاهش دما درصد نشت الکترولیت ها به طور معنی­ داری (۰/۰۵ ≥P) افزایش یافت و در دمای ۲۲- درجه سانتی گراد به حداکثر رسید. درصد بقاء گیاهان تا دمای ۱۸- درجه سانتی گراد تغییری نکرد، ولی در دمای ۲۲- درجه سانتی گراد تمام گیاهان از بین رفتند. بر اساس نتایج حاصل، دمای کشنده ۵۰ درصد گیاهان (LT۵۰) بر اساس درصد نشت و درصد بقاء به ترتیب ۲۱- و ۲۰/۳- درجه سانتی گراد و دمای کاهنده ۵۰ درصد وزن خشک گیاهان (RDMT۵۰) ۱۶- درجه سانتی گراد تعیین شد.

خوسرمایی, درصد بقاء, نشت الکترولیت ها, وزن خشک