بحران زباله گردی و مدیریت مقابله با آن در منطقه ۲ ناحیه ۴ مشهد

امروزه بیشتر شهرها به ویژه شهرهای پرجمعیت کشور، با پدیده ی روبه گسترشی با عنوان ،زباله گردی مواجه هستند. زباله گردی به معنای جست وجو در زباله ها و جداسازی مواد قابل بازیافت و فروش آن توسط افراد کمدرآمد و فقیر جامعه است. زباله گردی در این روزها که شیوع ویروس کرونا در کشور مشکل ساز شده است، می تواند مشکلات بسیاری برای کسانی که تا کمر در سطل زباله ها خم می شوند به وجود آورد و خود نیز عاملانتقال این ویروس شود. مقاله حاضر، بحران زباله گردی و مدیریت مقابله با آن را در منطقه ۲ ناحیه ۴ شهر مشهد مورد مطالعه قرار داده است. این پژوهش از روش کیفی پدیدارشناسانه انجام گرفته است. در این مطالعه سعی شده با استفاده از مصاحبه و مشاهده اطلاعاتی درباره زندگی زباله گردها و شیوه زیست آنها ارایه و ترسیم شود. بر اساس نتایج به دست آمده علل گرایش به زباله گردی مقوله های؛ تحصیلات و مهارت، اعتیاد، سوءسابقه وطلاق به عنوان (شرایط زمینه ای)، مصرف گرایی، تفکیک نکردن زباله از مبدا، بیکاری، تنگنای معاش، عدم حمایت رسمی و غیررسمی، به عنوان (شرایط علی) و عدم برخورد قانونی، نوود کنترل اجتماعی، وجود جاذبهشغلی و شرافت خودپندار به عنوان (شرایط مداخله گر) و بی نظمی اجتماعی و نبود سیاست های مهاجرتی درست به عنوان (پیامدها)، دسته بندی گردید و در آخر با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهادهایی در جهتکاهش پدیده زباله گردی و نیز مدیریت مقابله با آن ارائه شده است.

Keywords:

زباله گردی , مدیریت مقابله , مطالعه ی پیمایشی