مقایسه ترس از ارزیابی منفی، نگرش به عشق، امیدواری و تاب آوری در زنان بارور و نابارور شهرستان بهبهان

مقدمه: ناباروری یک مشکل رو به افزایش است که پیامدهای روان شناختی فردی و خانوادگی زیادی به دنبال دارد.مواد و روش ها: نمونه آماری شامل ۳۰ زن بارور و ۳۰ زن نابارور به روش نمونه در دسترس از زنان نابارور مراجعه کننده به مطب های خصوصی شهرستان بهبهان انتخاب شدند. روش پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای و ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس ترس از ارزیابی منفی لری ( ۱۹۸۳ )، مقیاس نگرش به عشق هندریک و هندریک ( ۱۹۹۷ ) مقیاس امید به زندگی اسنایدر و همکاران ( ۱۹۹۱ ) و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون ( ۲۰۰۳ ) بوده است. در این پژوهش جهت تحلیل داده ها علاوه بر روش آمار توصیفی نظیر بیشترین و کمترین نمره، میانگین، انحراف استاندارد، از تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) نیز استفاده شده است. یافته ها: یافته ها نشان داد که ترس از ارزیابی منفی و نگرش به عشق ( عشق رمانتیک، عشق بازیگرانه، عشق منطقی عملی، عشق ملکی وابسته و عشق نوع دوستانه) در زنان نابارور نسبت به زنان بارور بیشتر بود در حالی که امیدواری و تاب آوری در زنان نابارور نسبت به زنان بارور کمتر بود. یافته ها همچنین نشان داد بین عشق دوستانه در زنان بارور و نابارور تفاوت معناداری وجود نداشت.نتایج: نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که ناباروری می تواند باعث بروز و تشدید مشکلات روان شناختی شود بنابراین مداخله های روان شناختی در کنار درمان های پزشکی باید مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

ترس از ارزیابی منفی , نگرش به عشق , امیدواری و تاب آوری