زهرا حیدری - دانشجوی دکتری، مدیریت آموزش عالی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
زهرا طالب - استادیار، برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران

شیوع ویروس کرونا به عنوان یک ابر بحران جهانی، موجب تعلیق دانشگاه ها و تبدیل آموزش حضوری به مجازی شد. از این رو این پژوهش با هدف مطالعه تجارب زیسته دانشجویان از شرکت در کلاس های مجازی دانشگاه در بحران کرونا صورت گرفت. پژوهش حاضر بر مبنای رویکرد کیفی و با بکارگیری روش تحقیق پدیدارشناسی انجام شد. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دوره دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب بودند که پدیده شرکت در کلاس های مجازی را تجربه کرده اند. نمونه گیری نیز با توجه به منطق پدیدارشناسی به صورت هدفمند انجام گرفت. گردآوری داده ها برگرفته از یازده مصاحبه نیمه ساختارمند بود. در تحلیل داده ها از دو روش کدگذاری باز و محوری استفاده شد. یافته های حاصل از تجارب زیسته دانشجویان در قالب چهار مقوله اصلی شامل ویژگی های مربوط به دانشجویان، ساختار فنی، ویژگی های مرتبط با اساتید و امتحانات منتج گردید. در این مقاله هر یک از چهار مقوله اصلی شامل زیرمقولاتی بودند که با استفاده از روایت های مشارکت کنندگان مورد بازنمایی قرار گرفت.

بحران کرونا، دانشگاه، آموزش مجازی، تجارب زیسته