بررسی تاثیر توانایی مدیریت بر درماندگی مالی با تاکید بر انعطاف پذیری مالی

توانایی مدیریت یکی از متغیرهای تاثیرگذار بر عملکرد مالی و تداوم فعالیت است که می تواند منجر به افزایش کارایی و بهره وری شود. با توجه به تاثیر بسزایی که توانایی مدیریت در بهبود عملکرد شرکت، سرمایه گذاری و ایجاد وجه نقد دارد و با در نظر گرفتن نقش با اهمیتی که نقدینگی شرکت در وضعیت مالی آن ایفا می کند، مدیریت شرکت می تواند با افزایش انعطاف پذیری مالی، شرکت را از درماندگی مالی مصون نگه دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تجربی نقش میانجی گری انعطاف پذیری مالی در تبیین رابطه بین توانایی مدیریت و درماندگی مالی ۱۰۴ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی ۱۳۸۸-۱۳۹۴ است. برای آزمون فرضیه ها از رگرسیون داده های ترکیبی و رگرسیون لاجستیک و به منظور تشخیص نقش میانجی گری از آزمون سوبل استفاده شده است. نتایج نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین توانایی مدیریت و انعطاف پذیری مالی وجود دارد. همچنین، نتایج حاکی از وجود رابطه منفی و معنادار بین توانایی مدیریت و انعطاف پذیری مالی با درماندگی مالی شرکت است و نتایج بدست آمده از آزمون سوبل بیانگر آن است که در تبیین رابطه بین توانایی مدیریت و درماندگی مالی، انعطاف پذیری مالی نقش میانجی ایفا نمی کند. به عبارت دیگر، با وجود اینکه انعطاف پذیری مالی به عنوان عنصر مهم و تاثیرگذار بر عملکرد مالی شرکتها می باشد اما نمی تواند به عنوان میانجی رابطه بین توانایی مدیریت و درماندگی مالی باشد.

Keywords:

درماندگی مالی , توانایی مدیریت , انعطاف پذیری مالی