بررسی نقش عامل رشد در حساسیت بازدهی به اقلام تعهدی اختیاری

هدف اصلی مقاله حاضر، بررسی نقش عامل رشد در حساسیت بازدهی سهام به اقلام تعهدی اختیاری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. با فرض وجود فرصت رشد بالا و عدم تقارن اطلاعاتی، این انتظار وجود دارد که مدیران دارای انگیزه بالا برای استفاده از اقلام تعهدی اختیاری و به ویژه اقلام تعهدی اختیاری مثبت، در جهت پیام رسانی اطلاعات محرمانه داخلی به سرمایه گذاران خارجی باشند. نمونه آماری پژوهش شامل ۱۴۹ شرکت است که در طی دوره زمانی ۱۳۸۹ لغایت ۱۳۹۳ از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس به روش حذف سیستماتیک انتخاب شده و آزمون فرضیه ها نیز با استفاده از داده های پانلی و به کمک روش حداقل مربعات تعمیم یافته، انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که اقلام تعهدی اختیاری برای شرکتهای رشدی در مقایسه با سایر شرکتها، نقش مهمی نداشته و اصولا تاثیر گذار نمی باشد. با این وجود نتایج گواه بر این مطلب است که حساسیت بازدهی به اقلام تعهدی اختیاری مثبت در شرکت های با رشد بالا در مقایسه با شرکت هایی که از درجه رشد پایین تری برخوردار هستند، بیشتر است. بر این اساس می توان ادعا نمود که اقلام تعهدی اختیاری مثبت، برای انتقال اطلاعات محرمانه به سرمایه گذاران، به ویژه در شرکتهای رشدی سودمند می باشد.

Keywords:

اقلام تعهدی اختیاری , حساسیت بازدهی , شرکتهای رشدی