فارابی و پارادوکس منون در رساله الجمع بین رایی الحکیمین
عنوان مقاله: فارابی و پارادوکس منون در رساله الجمع بین رایی الحکیمین
شناسه ملی مقاله: JR_MPHU-8-22_006
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_MPHU-8-22_006
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
مجید صدرمجلس - تبریز، بلوار ۲۹ بهمن، دانشگاه تبریز، دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی
خلاصه مقاله:
مجید صدرمجلس - تبریز، بلوار ۲۹ بهمن، دانشگاه تبریز، دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی
افلاطون در محاوره منون مساله معرفت شناختی «امکان تحقیق» یا تعلیم و تعلم را مطرح میکند که نزد اهل فن به پارادوکس منون یا تحقیق مشهور است. طبق این پارادوکس، ما آدمیان یا چیزی را میشناسیم یا نمیشناسیم؛ لیکن در هر دو صورت، امکان تحقیق و پژوهش منتفی است. افلاطون در محاوره نامبرده، معضل را با قول به نظریه «معرفت، یادآوری است» میخواهد حل کند. ارسطو نیز با پارادوکس منون روبرو بوده و کوشیده است در کتاب تحلیلات ثانی (برهان) آن را از راه تفکیک میان شناخت به نحو کلی و شناخت به نحو جزئی، حل نماید. فارابی از جمله در کتاب الجمع بین رایی الحکیمین به پارادوکس منون پرداخته و سعی کرده است به رفع اختلاف میان دیدگاههای افلاطون و ارسطو بپردازد. نوشته حاضر ضمن توضیح پارادوکس تحقیق، میکوشد تا هم تلقی فارابی از راه حلهای افلاطون و ارسطو را تبیین نماید و هم چگونگی جمع میان آراء آن دو را نزد خود فارابی، بررسی و تحلیل کند. نتیجهگیری اجمالی ما چنین است که فارابی با تکیه بر جوهره نظریه یادآوری (= معرفت)، تفسیر پرسش و پاسخهای سقراط در محاوره فایدون به عنوان استشهاد افلاطون بر مساله خودش و بیتوجهی افلاطون به دلایل بقای نفس (و وجود قبلی آن)، توانسته است به جمع میان آراء افلاطون و ارسطو در خصوص پارادوکس منون دست یازد.
کلمات کلیدی: افلاطون, ارسطو, فارابی, پارادوکس منون یا تحقیق, رساله الجمع
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1272520/