ارزیابی نقش چرخه حیات شرکت در طراحی بهینه الگوی ارزشگذاری مبتنی بر عایدات غیر عادی.

مدل های اولسون (۱۹۹۵) و فلتهام-اولسون (۱۹۹۵) مدل های ارزشگذاری مبتنی بر عادیات غیرعادی هستند که بر ارزش دفتری شرکت، سود حسابداری و فرض "تصادفی وثبات سودهای غیرعادی متکی هستند درحالیکه طبق تئوری چرخه عمر و تحقیقات، اهمیت و ثبات معیارهای عملکرد و ریسک شرکت طی مراحل مختلف چرخه عمر متفاوت است. این پژوهش به بررسی توان بهبود مدل های ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیرعادی با در نظر گرفتن جایگاه شرکت در چرخه عمر در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. شرکت های جامعه تعدیل شده متشکل از ۱۱۰ شرکت طی سالهای ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۲ با استفاده از متغیرهای مدل آنتونی و رامش (۱۹۹۲) و روش شناسی پارک و چن (۲۰۰۶) به مراحل سه گانه چرخه عمر تقسیم شده است، سپس با استفاده ازمدل اولیه اولسون و فلتهام-اولسون عایدات غیر عادی و ارزش هر شرکت در دو دوره تخمین ۵ ساله و ۱۰ ساله برآورد و با ارزش های واقعی آنها مقایسه شده است. در گام سوم عایدات غیر عادی و ارزش هر شرکت به وسیله مدل های تعدیل شده با چرخه عمر برآورد و نتایج با یکدیگر مقایسه گردیده است. نتایج پژوهش حاکی از برتری پیش بینی و ارزشیابی مدل های تعدیل شده نسبت به مدل های اولیه در هر دو دوره تخمین است.

Keywords:

عایدات غیرعادی , ارزشیابی شرکت , چرخه عمر شرکت , مدل اولسون (۱۹۹۵) , مدل فلتهام و اولسون (۱۹۹۵)