نقش الگوهای ارتباطی خانواده در خودپنداره دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر شیراز

پژوهش حاضر، با هدف بررسی ارتباط بین الگوهای ارتباطی خانواده (گفت وشنود و همنوایی) با خودپنداره (تحصیلی، اجتماعی، ورزشی و ارزشی) انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، شامل ۱۹۲ دانش آموز مقطع راهنمایی شهر شیراز (۹۵ دختر و ۹۷ پسر) بود، که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها، از پرسش نامه تجدید نظرشده الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک و مقیاس خود پنداره منداگلیو و پی ریت استفاده شد.نتایج نشان داد ارتباط خانوادگی از نوع گفت وشنود، به صورت مثبت و معناداری، به پیش بینی همه ابعاد خودپنداره می پردازد؛ در حالی که قدرت پیش بینی ارتباط خانوادگی از نوع همنوایی معنادار نبود. هم چنین، بیش ترین همبستگی بین متغیرهای ارتباط خانوادگی و خودپنداره، در گروه دخترها، متعلق به رابطه بین خودپنداره ارزشی و ارتباط گفت وشنود بوده و در گروه پسرها مربوط به رابطه بین خودپنداره ورزشی و ارتباط گفت وشنود است. بنابراین می توان گفت، خانواده های با جهت گیری گفت وشنود، باعث افزایش سازگاری و خودپنداره در فرزندان می شوند.

Keywords:

الگوهای ارتباطی خانواده , خودپنداره , گفت وشنود , همنوایی