شناسایی اماکن امن جهت اسکان اضطراری شهروندان شهر رشت در هنگام بحران

امروزه مدیریت بحران جزء جدایی ناپذیر برنامه ریزی شهری معاصر تلقی میشود و از جمله سناریوهای کارآمد برایساماندهی وضعیت آسیب دیدگان «مکان یابی اسکان اضطراری» است. اسکان اضطراری مرحله ای است که طی آنفرایندهای اجتماعی توانمندسازی و بهبود نوع سکونتگاه ها پس از بحران صورت می گیرد. از نظر اجتماعی مسکناضطراری به معنای نجات آوارگان، کمک به مصدومان و شروع فعالیت های روزانه پس از بحران است. در این نوعاسکان، فرایندهای اجتماعی توانمندسازی و بهبود نوع سکونتگاه ها پس از بحران انجام می گیرد. پژوهش حاضر بهدنبال شناسایی اماکن امن جهت اسکان اضطراری شهروندان شهر رشت در هنگام بحران است. رویکرد حاکم بر اینپژوهش توصیفی تحلیلی و نوع تحقیق اسنادی و پیمایشی است. براساس دادههای استخراج شده از طرح جامع شهر شهررشت، معیارهای نزدیکی به کاربری مسکونی، وجود فضای باز، دوری از مناطق دارای مخاطرات طبیعی، دسترسی بهشبکه های مناسب و دوری از تاسیسات مخاطره آمیز به عنوان شاخص های مکان یابی انتخاب شدند. سپس از کارشناسانمسائل شهری خواسته شده اولویت ها را مشخص سازند. نتایج نشان داد وجود شبکه دسترسی مناسب دارای بیشترینوزن (۰.۲۴۲) و نزدیک بودن به کاربری مسکونی دارای کمترین وزن (۰.۱۱۰) است. در نهایت مکان های پیشنهادیجهت اسکان اضطراری در هر یک از مناطق شهر رشت ارائه شد.

Keywords:

اسکان اضطراری , اسکان موقت , مدیریت بحران و بالایای طبیعی