نسبت در زبان عربی و فارسی دری

دستور زبان های عربی و فارسیدری، کاربردهای ویژه ای دارد، که علم نحو در میان زبان های عربی وفارسی دری، کاربردهای ویژه و خصوصیات مختص به خود را دارا است. نحو یک اصطلاح قدیمی استکه با قواعد دستوری زبان از آغاز سخنگوی و دستوری نگاری زبان ها با هم ارتباط تنگاتنگ داشته، وهم در ابیات نثری و شعری قابل درک است، هرگاه به کلمات، و یا جملات عربی و فارسی، از دیددستوری نگاه انداخته شود ارزشیابی آن توسط علم صرف واژه شناسی و علم نحو طرز ترکیب آنبدست می آید، بناء نسبت یکی از مباحث کلیدی هر دو زبان هست که در ترکیب جملات از دیدگاهدستوری نقش آفرینی می نماید، که همین نقش آفرین در دستور باعث زیبایی کلام و متین بودن آنمی گردد؛ سپس فرق نسبت در دستور زبان عربی و زبان فارسی دری وجود دارد. و همچنین شباهتهای بسیاری نیز بین این دو، وجود دارد. از آنجایی که علم صرف یکی علوم اساسی هر دو زبان مزبوراست از جمله مباحث اساسی علم نسبت و کاربرد آن در دستور هر دو زبان است. که دارای گونه هایمختلف و کاربرد وسیع در دو زبان فارسی دری و زبان عربی را دارد، بر آن شدیم تا به بررسی نسبتوکاربرد آن در دو زبان فارسی دری و عربی بپردازیم. روش تحقیق: در تحقیق این موضوع از شیوهکتابخانه ای استفاده شده است.

Keywords:

نسبت , دستور زبان عربی و فارسی دری , ادبیات تطبیقی