سنت فکری هرمنوتیک: کندوکاوی در معنا و تاریخ آن

امروزه سنت فکری هرمنوتیک، یکی از مهمترین رویکردهای نظری در علوم انسانی می باشد. ریشهاین اصطلاح به نام "هرمس" باز می گردد که از نظر یونانیان باستان خدایی بود که نقش رساندنپیام خدایان به یکدیگر را برعهده داشت و در عین حال آدمیان را نیز یاری می کرد تا هم پیامرمزی خدایان را درک کنند و هم مقصود و منظور یکدیگر را در سخن گفتن و نوشتن بهتربفهمند. معمولا در برگردان هرمنوتیک، از تفسیر یا تاویل استفاده می شود که هرکدام به معناییجداگانه اشاره می کنند. معنای هرمنوتیک، در طول دوره های مختلف تاریخی اش دچار قبض وبسط شده و معنای واحدی از آن مد نظر نیست. این مقاله با استفاده از روش اسنادی_کتابخانه ایو با تکیه بر اندوخته های قبلی پژوهشگران، به دنبال روشن تر کردن معنای هرمنوتیک و تحولاتنظری صورت گرفته در آن، بعلاوه نمایان ساختن ضرورت و اهمیت مطالعه و فراگیری این سنتفکری برای اهل علوماجتماعی میباشد. هرمنوتیک یونان باستان و روم، هرمنوتیک کلاسیک،هرمنوتیک مدرن، هرمنوتیک فلسفی و هرمنوتیک پسا_فلسفی (هرمنوتیک معاصر، انتقادی وپست مدرن) دوره های مختلفی هستند که این سنت پشت سر گذاشته است. با وجود این تحولاتگسترده، مسئله «فهم و چگونگی به وقوع پیوستن آن» همواره مهمترین دغدغه این سنت نظری بوده است. در یک جمع بندی نهایی، هرمنوتیک را میتوان "فلسفه فهم" تلقی کرد.

Keywords:

هرمنوتیک , هرمس , تفسیر , تاویل , فلسفه فهم