رویکرد صفویان نسبت به مذهب در دوره شاه عباس اول صفوی

شاه عباس یکی از سلاطین بزرگ ایران است که دوران حکومت او عصر عظمت، قدرت و اشتهارایران می باشد. او کسی است که سلسله رو به انحطا صفویه را مجددا به اوج قدرت رسانید و ازلحاظ سیاسی، اجتماعی و اقتصادی موقعیت درخشانی برای ایران در جهان آن روز به دست آورد.شخصیت شاه عباس در میان سلاطین ایران به علت حف استقلال ایران و دفع دشمنان و متجاوزانو ایجاد حکومت مرکزی و براقراری امنیت داخلی و تشویق هنرمندان و توسعه و رواج هنر، صرفنظر از خشونت های اخلاقی و هوسرانی ها و گاهی بی عدالتی ها، یک شخصیت ممتاز و برجسته است.پژوهش حاضر با شیوه توصیفی - تحلیلی با اتکا به منابع دست اول و تحقیقات جدید بر آن است تارویکرد صفویان نسبت به مذهب در دوره شاه عباس اول صفوی را مورد بررسی قرار بدهد. یافته هایتحقیق حاکی از آن است که شاه عباس اول، فردی متدین و متعصب به مذهب تشیع بود و در دورهوی مذهب تشیع به اوج خود رسید. نمودهای این امر را می توان در حوزه های مختلفی چون ارادت واحترام فراوان وی با ائمه اطهار (ع)، رسیدگی و توسیع مقابر ائمه اطهار (ع)، سفرهای زیارتی ویبارگاه ائمه (ع) و توجه ویژه به مسئله وقف و به تبع آن رشد فزاینده نهاد اوقاف و مسائل مربوط بهآن، در این دوره شاهد بود. رویکرد دینی شاه عباس اول در قبال اقلیت های چون یهودیان وزرتشتیان و به ویژه اهل تسنن بد رفتار و سختگیر بود ولی با مسیحیان خوش رفتار و مهربان بود.در کل رویکرد دینی شاه عباس اول صفوی، گاه رویکردی توام با تسامح و مدارا و اغلب سیاستیخصمانه و سرکوبگرایانه بوده است.

Keywords:

صفویان , تشیع , اقلیت های مذهبی , شاه عباس اول صفوی