سیدقائم موسوی - دکترای علوم سیاسی/گرایش مسائل ایران
سیدحجت اله موسوی - کارشناس ارشد جامعه شناسی

شاکله رابطه فعلی ایران و آمریکا به شدت از گذشته آن متاثر است و گذشته دو کشور است که بهصورت لویاتان گونه ای شرایط فعلی و آینده آن را در چنبره خود قرار داده است. این پژوهش در نظردارد روابط ایران و آمریکا را با توسل به منطق فازی بررسی نماید. از دوره ناصرالدین شاه، ایران درراستای تئوری «نیروی سوم» در سیاست خارجی و در جهت تعدیل نفوذ قدرت های روس و بریتانیا از حضور آمریکا در کشور استقبال می کرد. تا قبل از جنگ جهانی اول و کشف اهمیت نفت در معادلات جهانی، آمریکا رغبتی به حضور در ایران و اصطکاک با روس و انگلیس نداشت و عمدهدغدغه اش به حمایت از میسیونرهای مسیحی برمی گشت. بعد از جنگ جهانی اول خرده تلاش هاینفتی آمریکا با مخالفت رقبایش به جایی نرسید. حضور جدی آمریکا در ایران به بعد از جنگ جهانیدوم و هژمونی آن در عرصه سیاسی ایران پس از کودتای ۱۳۳۲ و یکه تازی با قرارداد دوجانبه ایرانو آمریکا در سال ۱۳۳۶ آغاز می شود. انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ خاتمه هژمونی یکجانبه آمریکا را خاتمهداد. آمریکایی که ایران برای فرار از نفوذ قدرت های بزرگ و فقدان سابقه استعماری مورد علاقه اشبود؛ چند صباحی بعد تبدیل به دشمن استراتژیک این کشور شد. چارچوب نظری مبتنی بر منطقفازی است. این منطق از جمله منطقه ای چندارزشی است و بر نظریه مجموعه های فازی بنا شده-است که خود بر اساس قواعد «اگر- آنگاه» استوار هستند. روش تحقیق اسنادی- کتابخانهای است.

منطق فازی، ایران، آمریکا، سیاست خارجی، انقلاب اسلامی