اسم های اصوات در زبان عربی و فارسی دری

علم نحو در میان زبان های عربی و فارسیدری، کاربرد ویژه و خصوصیات مختص به خود را دارا است.نحو یک اصطلاح قدیمی است که با قواعد دستوری زبان از آغاز سخنگوی ودستور نگاری زبان هاباهم ارتباط تنگاتنگ داشته، و هم در ادبیات نثری و شعری قابل درک است، هرگاه به کلمات، و یاجملات عربی و فارسی، از دید دستوری نگاه انداخته شود ارزشیابی آن توسط علم صرف واژهشناسی و علم نحو طرز ترکیب آن به دست می آید، بناء صوت و اسماء آن یکی از مباحث کلیدی هردو زبان بوده که در ترکیب جملات از دیدگاه دستوری نقش آفرینی می نمایند، که در دستور زبانباعث زیبایی کلام و متین بودن آن می گردد؛ با آن که فرق میان اسماء اصوات در دستور زبان عربیو زبان فارسی دری وجود دارد، همچنین شباهت های بسیاری نیز بین این دو، وجود دارد. بناءا ازآنجایی که علم صرف یکی از علوم اساسی هر دو زبان مزبور است از جمله مباحث اساسی این علماسما اصوات است که دارای گونه های مختلف و کاربرد وسیع در دو زبان فارسی دری و زبان عربیدارد، بنا بر آن شدیم تا به بررسی اسماء اصوات و کاربرد آن در دو زبان فارسی دری و عربی به شیوهتحقیق کتابخانه ای بپردازیم.

Keywords:

اسم های اصوات , شبه جمله و اصوات , در دستوری زبان عربی فارسی دری , ادبیات تطبیقی