احسان پرندی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشگاه تهران،ایران، کرج
مهسا رضائی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشگاه تهران،ایران، کرج
لیلا زندی فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ایران، ارومیه
حدیثه شمسایی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد، گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشگاه تهران،ایران، کرج

تلاش برای مقابله با انواع فساد و افزایش عمر نگهداری مواد غذایی همواره یکی از مهمترین چالشهای صنعت غذا محسوب می شود. در میان انواع فسادها، فساد نوری یکی از فسادهای رایج در مواد غذایی بسته بندی شده به ویژه در محصولات حساس مثل فرآورده های لبنی و نوشیدنیها به شمار میرود. این نوع از محصولات به دلیل حضور حساس کننده های نوری مثل برخی ویتامینها بیشتر در معرض آسیب ناشی از نور هستند. در این نوع از فساد برهمکنش بین نور و اجزا سازنده ی ماده غذایی سبب ایجاد خواص نامطلوب در محصول میگردد. تاکنون به منظور مقابله با آثار مخرب نور در فرآورده های غذایی راهکارهای مختلفی در ارتباط با بسته بندی ماده ی غذایی به کار گرفته شده است. به کارگیری ممانعت کننده های نوری در انواع بسته بندی یکی از این راهکارها است که استفاده از آن به ویژه در سالهای اخیر گسترش فراوانی یافته است. اهمیت ممانعت کننده های نوری در مواد غذایی بسته بندی شده حفظ خواص حسی (ارگانولپتیک)، ارزش تغذیه ای و افزایش عمر نگهداری مواد غذایی از طریق کاهش آسیب های نوری با سازوکارهای گوناگون میباشد. طول موج های اصلی عامل فساد در مواد غذایی عمدتا از طیف نورهای فرابنفش و نور مرئی می باشند. در این مقاله چگونگی آثار نور (مرئی و فرابنفش) بر انواع اجزا و ترکیبات موجود در مواد غذایی و راه های ممانعت و یا کاهش این آثار مرور میشود.

ممانعت کننده ی نوری، بسته بندی، نوشیدنی، نورماوراءبنفش، نور مرئی