رشد جلبک در منابع آبی یکی از مشکلات اساسی در سراسر دنیا به جهت تاثیرات نامطلوب آن روی فرآیندهای تصفیه و کیفیت آب می باشد. رشد جلبک ها علاوه بر افزایش میزان مواد آلی آب و ایجاد طعم و بو، ترکیبات سمی کشنده به آب وارد میکنند که سیانوتوکسین نامیده می شوند. گزارشهایی درباره بیماریزایی و م ر و میر، سرطان کبد و سایر عوارض از طریق آشامیدن آب های س طحی آل وده ب ه ای ن س موم در انسان وجود دارد. علاوه بر این جلبک ها در سیستم تامین آب سبب کوتاه شدن زمان کار فیلترها از طریق ایجاد گرفتگی، افزایش میزان مصرف مواد منعقد کننده، رشد ثانوی ه میکروب ی در ش بکه توزیع و تشکیل محصولات جانبی. این سموم می تواند به دو صورت داخل سلولی یا خارج سلولی وارد تصفیه خانه های , گندزدایی میشوند آب شوند. بهترین و موثرترین روش برای حذف یا کاهش شکوفایی جلبکی، کاهش غلظت نوترینت ها در آب می باشد که یک فرایند ناپایدار است. بین میزان کلروفیل a و میزان جلبک ها در آب ارتباط مستقیم وجود دارد. اندازهگیری غلظت کلروفیل a توسط اسپکتروفتومتری در مخزن یک سد در لهستان نشان میدهد که غلظت آن در فصل بهار افزایش می یابد و میزان آن به طور متوسط ۳۷ میکروگرم در لیتر و  حداکثر به ۱۵۷ میکروگرم بر لیترمی رسد. روش های فیزیکی همچون جذب با کربن فعال، فیلتراسیون، شناورسازی یا انعقاد میتوانند سموم جلبکی را کاهش دهند اما این روش ها نابود کننده نیستند و احیاء کربن فعال یا دفع لجن نیاز به فرآیندهای جداگانه دارد. کلریناسیون نیز در کاهش سموم جلبکی موثر هست اما منجر به تولی د محص ولات ثانویه مانند تری هالومتانها و هالواستیک اسیدها می شود که جزء ترکیبات سمی هستند . استفاده از فرایندها ب ا اکسیداسیون شیمیایی مختلف مانند ازناسیون، اکسیداسیون با کلر و یا فرآیندهای اکسیداسیون پیش رفته به دلیل تجزیه کامل و معدنی سازی سموم و یا تبدیل به محصولات با سمیت کمتر جایگزینی مطلوب می باشند