مرضیه عطاردی - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
اصغر دادخواه - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
بهروز دولتشاهی - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

مطالعه حاضر به منظور اثربخشی تباردرمانی بر کاهش استرس مادران دارای فرزندان پسر ۶ و۷ ساله با نشانه های اختلال های برونسو، با روش آزمایشی تک آزمودنی انجام شد. بدین منظور، شش مادر که فرزندان آن ها براساس سیاهه رفتاری کودک (CBCL)، علائم و نشانه های اختلال های برونسو را نشان می دادند، به روش نمونه گیری قضاوتی انتخاب شدند آزمودنی ها پیش از شروع جلسات درمان، سه مرتبه به فواصل یک هفته ای، با پرسش نامه استرس والدینی فرم کوتاه ارزیابی شدند (خط پایه) و پس از آن، در نه جلسه گروهی هفتگی یک ساعت و نیمی شرکت کردند. در جلسات سوم و ششم و نهم نیز آزمودنی ها به وسیله پرسش نامه مذکور ارزیابی شدند. پس از اتمام جلسات نیز دو مرتبه، با فواصل دو هفته ای، نتایج به دست آمده پیگیری شد. بررسی نتایج با تحلیل چشمی نمودار نشان داد که بیشتر آزمودنی ها (به جز دو آزمودنی) تغییرات چشمگیری در شاخص استرس والدینی نشان دادند. همچنین درصد بهبودی ۰۴/۰ درصد تا ۲۳ درصد و اندازه اثر متوسط تا بالایی مشاهده شد؛ اما در دو آزمودنی که جلسات درمان را تکمیل نکردند، نتایج، معنادار نبود. در اندازه گیری های مکرر با استفاده از آزمون هینه فلت نیز مشخص شد که تباردرمانی بر کاهش استرس مادران موثر بوده است (۰۱۲/۰p<).

بازی درمانی, تباردرمانی, استرس والدینی