سولماز دبیری - دانشگاه تبریز
علی دلاور - دانشگاه علامه طباطبائی
غلامرضا صرامی - دانشگاه خوارزمی
محمدرضا فلسفی نژاد - دانشگاه علامه طباطبائی

 هدف اساسی این پژوهش، تدوین مدل روابط سبک­های فرزند­پروری، شخصیت، عزت­نفس و شادکامی در دانشجویان بود.۳۵۰ نفر از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی با روش نمونه­گیری خوشه­ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه­های شادکامی آکسفورد، عزت­نفس روزنبرگ، شیوه­های فرزند­پروری بوری (فرم مادر) و پرسشنامه شخصیت آیزنک بود.داده­های بدست آمده با روش آماری تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که مدل اولیه ارائه شده تنها در بعضی شاخص­ها برازش داشت، بنابراین مدل تعدیل شده برازش بهتری با داده­ها نشان داد. آشکار شد که برون­گرایی و  عزت­نفس، با شادکامی رابطه مستقیم مثبت دارند. هم­چنین بین روان ­رنجورخویی و شادکامی رابطه منفی معنادار و بین برون­گرایی با شادکامی به واسطه  عزت­نفس رابطه غیرمستقیم معنا­داری یافت شد.یافته­ها نشان دادند که بین سبک فرزند­پروری قاطع با شادکامی به واسطه روان ­رنجورخویی و برون­گرایی رابطه غیرمستقیم معنادار وجود دارد. هم­چنین  برون­گرایی، سبک فرزندپروری قاطع، روان رنجورخویی و عزت نفس به ترتیب بیشترین سهم را در تبیین شادکامی دارند. در این پژوهش نقش عزت­نفس، شخصیت و سبک­های فرزند­پروری در شادکامی تایید شد که این بیانگر اهمیت نقش این متغیرها در شادکامی است.

شادکامی- سبک های فرزندپروری- شخصیت- عزت نفس